The Effect of Nasal Findings on Obstructive Sleep Apnea

INTRODUCTION: Effects of upper airway obstruction findings on obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) are well known. The nose forms a big part of upper airway resistance and its effects on OSAS is controversial. This study aimed to investigate the effects of obstructive nasal examination findings on OSAS.
METHODS: One hundred and nine patients presented to our hospital with complaints of sleep disorders, had night polysomnography performed and diagnosed with OSAS. Detailed ENT examination of each patient was performed and obstructive inferior turbinate hypertrophy, obstructive nasal septal deviation and internal nasal valve stenosis was identified. In addition to this Mallampati score, tonsillar size (Brodsky scale), body mass index (BMI), neck and waist measurements were recorded. OSA patients with and without nasal obstruction were compared.
RESULTS: Patients with nasal obstruction (n: 61) and those without nasal obstruction (n = 48) were compared. Apnea-hypopnea index (AHI), the lowest O2 saturation, oxygen desaturation index (ODI) and Epwort sleepiness scales showed no significant difference between these two groups. (Mann Whitney U test, P> 0.05). Furthermore there was no correlation between age, Mallampati scores and AHI (p> 0.05) but Brodski scale, BMI, waist and neck measurements were found to be correlated with AHI (p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The presence of nasal obstruction as assessed by objective polysomnographic findings showed no significant effect on patients with OSAS.

Nazal Bulguların Tıkayıcı Uyku Apnesi Üzerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Üst solunum yolu tıkayıcı bulgularının tıkayıcı uyku apne sendromunda (TUAS) etkileri olduğu bilinmektedir. Havayolu direncinin büyük bir bölümünü oluşturan burnun TUAS üzerindeki etkileri tartışmalıdır. Bu çalışmanın amacı tıkayıcı nazal muayene bulgularının TUAS üzerinde herhangi etkisi olup olmadığının belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Uyku bozukluğu şikayeti ile hastanemize Ağustos 2014- Ağustos 2015 tarihleri arasında başvuran 109 hastanın, gece uyku polisomnografisi yapılarak TUAS olduğu saptandı. Hastaların yapılmış olan ayrıntılı KBB muayene bulgularından tıkayıcı alt konka hipertrofisi, tıkayıcı nazal septal deviasyon ve internal nazal valv darlığı olan hastalar belirlendi. Bunlara ek olarak Mallampati skoru, tonsil boyutları (Brodsky skalası), vücut kitle indeksi (VKİ), boyun ve bel çevreleri kayıt edildi. Nazal tıkanıklık bulgusu olan ve olmayan TUAS hastaları karşılaştırıldı.
BULGULAR: Nazal tıkanıklık bulgusu olan OSAS hastalarıyla (n: 61) olmayan OSAS hastaları (n: 48) karşılaştırıldığında, apne hipopne indeksi (AHİ), en düşük O2 saturasyonu, oksijen desaturasyon indeksi (ODİ) ve Epwort uykululuk skalaları açısından anlamlı fark olmadığı görüldü (Mann Whitney U test, P>0,05). Ayrıca tüm hastalar ele alındığında AHİ ile yaş ve mallampati skorları arasında bir korelasyonun olmadığı (p>0,05) ancak Brodski skalası, VKİ, bel ve boyun çevresinin AHİ ile korele olduğu izlendi (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Nazal tıkanıklığın TUAS şiddetini üzerinde anlamlı etkiye sahip olmadığı görüldü.