Does the change of retroversion angle effect the clinical results of conservative treatment of humerus diaphyseal fractures?

INTRODUCTION: Retroversion changes, that can be seen after humeral diaphyseal fractures, can play a role on functional results by affecting the mobility and stability of shoulder joint.
The aim of this study is to evaluate the retroversion angles of healed humerus by using computed tomography and to examine the effects of retroversion on functional results.

METHODS: Fifty-two humeral diaphyseal fractures were evaluated retrospectively. The fractured humerus and contralateral humerus retroversion angles of all patients were measured by computed tomography. Constant Shoulder Scoring (COS) was used to evaluate functional results. Mann Whitney-U test, Spearman and Pearson Correlation tests were used for statistical analysis.
RESULTS: Of the 28 patients included in the study, 14 (50%) were female and 14 (50%) were male. The mean follow-up time was 23.6 months (range 22-26), with a mean age of 45.14 (range 15 to 80). In 15 patients, the retroversion angle was increased and found to be 21.46 degrees in average, and in 13 patients the retroversion angle was decreased (antevert) and was 16.34 degrees in average. Changes in retroversion angles were not significant (p = 0.828). COS values were found to be lower in patients with more retroversion change (p = 0.433).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Wide retroversion intervals can be obtained in humerus diaphyseal fractures by conservative treatment. This has little effect on clinical functional outcomes.

Konservatif olarak tedavi edilen humerus diyafiz kırıklarında retroversiyon açısındaki değişiklikler klinik sonuçlara etki eder mi?

GİRİŞ ve AMAÇ: Humerus diyafiz kırıkları sonrasında görülebilen retroversiyon değişimleri omuz eklem mobilite ve stabilitesini etkileyerek fonksiyonel sonuçlar üzerinde rol oynayabilmektedir. Bu çalışmanın amacı diafiz kırığı sonrası iyileşmiş humerus ile aynı bireyin karşı taraf sağlam humerus retroversiyon açılarının bilgisayarlı tomografi ile değerlendirilmesi ve retroversiyondaki değişimin fonksiyonel sonuçlara olan etkisinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde takipli 35 humerus diyafiz kırığı retrospektif olarak değerlendirildi. Tüm hastaların kırık ve sağlam taraf humerus retroversiyon açıları bilgisayarlı tomografi ile ölçüldü. Fonksiyonel sonuçların değerlendirilmesi için Constant Omuz Skorlaması(COS) kullanıldı. İstatistiksel değerlendirme için Mann Whitney-U Testi, Spearman ve Pearson Korelasyon analizleri kullanıldı.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen 28 hastadan 14’ü (%50) kadın, 14’ü (%50) erkekti. Ortalama takip zamanı 23,6 aydı (Aralık 22-26), yaş ortalaması 45,14 (Aralık 15-80) idi. 15 hastada retroversiyon açısının arttığı ve ortalamasının 21,46 derece olduğu görülürken, 13 hastada ise retroversiyon açısının azaldığı (antevert) ve ortalamasının 16,34 derece olduğu görüldü. Retroversiyon açılarında meydana gelen değişimler istatistiksel olarak anlamlı bulunamadı (p=0,828). Retroversiyon değişiminin daha fazla olduğu hastalarda COS değerlerinin daha düşük olduğu görülse de anlamlı fark bulunamadı (p=0,433).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Humerus diyafiz kırıklarında konservatif tedavi ile geniş retroversiyon aralıkları elde edilebilir. Bu durumun klinik fonksiyonel sonuçlar üzerinde etkisi oldukça azdır.