Otuz yılı aşan süreden bu yana, değişik gayretlere rağmen, meme kanserinden ölüm oranı belirgin şekilde düşmemiştir. Nodül negatif meme kanserinden adjuvan sistemik tedavi değerini araştıran çalışmalar Hastalıksız Sağ Kalım (HSK) üzerindeki etkisini belirtmiştir. Bazı açıklamalar HSK'da %30 etki göstermektedir, fakat Sağ Kalım (SK) belirgin bir değişim göstermemiştir. Ayrıca, bütün nodül negatif meme kanserli hastalara bu tedavi uygulanmalı mıdır? Genişçe tartışılmalıdır. Bu tedavi tehlikeli, hoş olmayan ve pahalı bir tedavidir. Bugün yalnızca nodül negatif yüksek risk gruplu hastalara önerilmektedir. Bu grubun belirlenmesi için tümör çapı, histolojik derece, östrojen reseptörleri, gelişim faktörleri ve onkojenler değerlendirilmektedir.

Despite various therapeutic efforts, the death rate from carcinoma of the breast has not fallen significantly over the past 30 years. Recently, randomized trials testing the value of adjuvant systemic therapy in node-negative breast cancer have reported improved Disease Free Survival. Some reports have showed as much as 30 percent improvement in DFS but it has not been changed significantly in Overall Survival. Therefore, whether to give adjuvant treatment to all node negative breast cancer is discussed widely. The argument has been that such treatment is hazardous, unpleasant and expensive. Therefore, it is now recommended to the patients with node negative breast cancer only in high risk group. The tumor size, histologic grade, estrogen receptors, growth factors and onçogenes are the risk factors which are evaluated for the defining high risk group.

Post-mortem sezaryen, doğum sırasında veya gebeliğin son zamanlarında ölen kadınlarda yapılan cerrahi bir girişimdir. Bu ameliyatı yapan doğum hekiminin amacı, doğmamış olan çocuğun yaşamını kurtarmaktır. Post-mortem sezaryen ameliyatına bağlı olarak çözümlenmesi oldukça zor olan bazı adli tıp sorunları ortaya çıkabilir. Post-mortem sezaryenin adli tıbbı ilgilendiren yönleri doğum hekimleri açısından son derece büyük önem taşımaktadır. Bu yazıda post-mortem sezaryen olgularında doğum hekiminin sorumluluğunun yanısıra adli tıp ile ilgili sorunlar üzerinde durulmuştur. Yazıda sunulan görüşler, hukuki varsayımlara ve konunun etik boyutuna dayanmaktadır.

Post-mortem caesarian section is a surgical intervention which is performed upon women who die during parturition or in late pregnancy. The aim of the obstetrician who performs this operation is to save the life of the unborn child. Post-mortem caesarian section is a difficult problem for some medicolegal questions. The medicolegal aspects of the procedure are of utmost concern to every obstetrician. In this article the matters relating to the responsibility of the obstetrician and the medicolegal implications in such cases will be dealt with. The opinions given herein are based on legal presumptions and the ethical dimension of the matter.

Otonomik disfonksiyon ya da otonomik yetmezlik kavramları, otonom sinir sisteminin çeşitli nedenlerle ve bazı hastalıkların seyrinde ortaya çıkan bozukluklarını tanımlar. Semptomların çeşitliliği ve otonom sinir sistemi fizyopatolojisinin yeterince bilinmemesi sıklıkla tanıda gecikmelere neden olur. Bu yazıda otonomik disfonksiyon nedenleri ve tanı yöntemleri kısaca gözden geçirilmiştir.

The term autonomic dysfunction (or autonomic failure) includes disorders of the autonomic nervous system that appear in the progression of some diseases and causing in various conditions. Diagnosis has been delayed frequently because of the unknown mechanisms between clinical symptoms and pathophysiology. In this paper the causes and procedures of autonomic nervous system dysfunction are reviewed.

Renal yetmezlik nedeniyle haftada 3 kez hemodializ uygulanan 10 hastanın anemisi human eritopoetinle 1.5 ay süreyle tedavi edildi. Eritropoetin, her dializden sonra IV bolus şeklinde 30-120 Ü/kg dozlarında uygulandı. Hastaların hemoglobin ve hemotokrit değerleri 6.28 ± 0.58g/dl, % 19.2 ± 2.04 dan 9.2 ± 1 g/dl ve % 27.8 ± 3.11'e yükseldi. (P < 0.05). Ayrıca retikulosit değerleri % 0.26 ± 0.15 den % 1.67 ± 0.3'e yükseldi (P< 0.05). Tedavi öncesi ve sonrası serum demir ve demir bağlama kapasiteleri arasında önemli bir fark yoktu (P> 0.05). Hastaların hiçbiri tedavi sırasında kan transfüzyonuna ihtiyaç göstermediler. Sadece bir hastanın kan basıncında yükselme dışında, ilaca bağlı yan etki gözlenmedi. Sonuç olarak eritropoetin tedavisinin renal anemide etkin ve güvenli olduğu gözlendi.

Ten patients with end-stage renal failure and anaemia on three times weekly haemodialysis were treated with recombinant human erythropoietin (r-HuEPO) for six weeks. Erytropoietin was given as an intravenous bolus after each dialysis in increasing doses within 30-120 U/hg. In all ten patients mean haemoglobin concentration, haematocrit and corrected reticulocyle counts increased from 6.28 ± 0.58g/dl, 19.2 ± 2.04 % and 0.26 ± 0.15 to % 9.2 ± 1 g/dl, 27.8 ± 3.11 % and 1.67 ± 0.3 % (P < 0.05). Mean iron and total iron binding capacity didn't change with treatment (P> 0.05). None of the patients had required transfusions during treatment. Only one patient had an increase in blood perssure with r-HuEPO. No organ dysfunction or other toxic effects were observed. These results demonstrate that r-HuEPO is effective for treating anaemia of the end stage renal failure and can eliminate the need for transfusions with their risks of iron overload, infection and immunologic sensitization.

Sağlıklı ve menstruel siklusu düzenli 39 kadında serum CA 125 düzeyleri araştırıldı. Olgular 3 gruba ayrılarak karşılaştırıldı. I. Grup'ta siklusun 1-5. ve 25-30. günleri, II. Grup'ta siklusun 6-14. günlerindekiler ve III. Grupta ise siklusun 15-24. günlerinde olan kadınlar incelendi. I. Grupta CA 125 ortalama düzeyi istatistiksel olarak diğer gruplardan yüksek bulundu. Ayrıca I. Grup'ta progesteron ile CA 125 düzeyi arası negatif korelasyon saptandı. CA 125 analizi için en uygun zamanın mentruel siklusun ilk beş ve son beş günleri haricindeki günler olduğu sonucuna varıldı.

Serum Ca 125 levels of 39 healthy women who have regular menstrual cycle were investigated. They were divided into 3 groups and compared. In Group I women who were on 1-5. and 25-30. menstrual days, in Group II women who were on 6-14. menstrual days, and in Group III women who were on 15-24. menstrual days were included. In Group I CA 125 mean level was statistically greater than in other groups. Also, in Group I there was a negative correlation between CA 125 and progesteron levels. We concluded that the best time for CA 125 analysis is out of first last five days of the cycle.

Çalışmamızda 676'sı miadında, 190'ı erken doğmuş 866 erkek çocuk skrotal patolojiler ve özellikle inmemiş testis insidansı yönünden mauyene edildi. Bu çocukların 89'unda inmemiş ve yüksek skrotal yerleşimli testis ile hidrosel gibi çeşitli skrotal patolojiler belirlendi. Supraskrotal ve yüksek skrotal yerleşimli testislere prematüre doğumlarda çok daha fazla rastlandığı ve ilerki aylarda da devam etme olasılıklarının yüksek olduğu gözlendi.

676 term and 190 premature, totally 866 newborn infants had been examined to search for scrotal pathologies, especially undescended testes. In 89 of them scrotal pathologies as undescended testes, high scrotal testes and hydrocele had been determined. Suprascrotal and high scrotal testes had been observed more frequently in premature labors and these had a tendency to continue in the following months.

Okul öncesi çocuklarda akut apandisit nadir olmasına karşın, perforasyonu ve buna bağlı morbiditesi günümüzde hala yüksek olarak kalmaktadır. 1987-1991 yılları arasında servisimizde akut apandisit tanısı ile tedavi gören 68 hastanın kayıtları incelenerek yüksek perforasyon oranına etkili faktörler, yaş-perforasyon, semptomların süresi ile perforasyon ilişkisi açısından değerlendirildi, Ortalama yaş 4,8 (En küçük 14 aylık, en biiyük 6 yaş) dır. Perforasyon oranı bu yaş grubu çocuklarda 61,8 olarafc bulundu. Yakınmaları 24 saatten daha az olan (% 16) hastaların hiç birinde perforasyona rastlanmazken, yakınmaları 48 saatten daha uzun süren hastaların % 94 ünde perforasyon saptandı. Üst solunum sistemi hastalıkları, otitis media ve gastroenteritlerin akut apandisitle sıklıkla birlikte görülen hastalıklar olduğu ve tabloyu gizlediği izlendi. Hastayı ilk karşılayan hekimin ve çocuk cerrahının erken tanımlamada ve hastalığın tedavisinde büyük bir rol oynadığı kanısına varıldı.

The incidence of perforated appendicitis resulting in subtantial morbidity has remained high in preschool children. The aim of this study was to investigate the factors contributing to the high perforation rate in this age group. A retrospective analysis was done on 68 patient, who underwent appendectomy for acute appendicitis betwen 1987-1991, the mean age was 4,8 (R: 14 mo-6 V). The perforation rate was 61,7 percent. Duration of pain was known to corralete with patient's age and perforation rate. Only 16 % of the patients had symptoms for less than 24 hours, none of them was perforated. On the other hand, children with symptoms longer than 48 hours had a perforation rate of 94 percent. Associated illnesses, including respiratory infection, otitis media and gastroenteritis are common in this disease and they often lead to a delayed diagnosis. In this age group, it is necessary to take a detailed history of disease and to perform a meticulous physical examination. The primary-care physician and pediatric surgeon have crucial roles in the early diagnosis of the disease and its course.

Bu çalışmada 36 karaciğer sirozlu hastada serum triiodotironin (T3), serum thyroxine (T4) ve tirotropin (TSH) düzeyleri radioimmiinoassay metodla ölçülerek araştırılmış ve sonuçlar 30 kişilik bir kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Sirotik hastalarda ortalama T3 düzeyleri, T3 / T4 oranı kontrol grubuna göre anlamlı şekilde (p<0.01) düşük bulunmuştur. Bu sonuçlar hastalardaki protrombin zamanı uzaması ve albumin düzeyinin düşüklüğü ile anlamlı bir ilişki göstermekte ve olasılıkla altta yatan karaciğer hastalığının prognozunun ciddi olduğunu göstermektedir.

Levels of thyroid hormones, serum thyroxine (T4) triiodothyronine (T3) and thyrotropine (TSH) were measured in 36 patients with liver cirrhosis using radioimmunoassay techniques. Results were compared with 30 controls. The mean serum concentration of T3 and T3 / T4 ratio was significantly decreased in cirrhotics (p<0.01), while no significant change was noted in serum T4 and TSH levels. Serum T3 levels and T3 / T4 ratio showed a positive correlation with serum albumin and prothrombin time and may be useful in assesing the course and prognosis in cirrhotic patients.

Eylül 1991 ve Ocak 1992 arasındaki dört aylık dönemde kliniğimizde uygulanan 59 laparoskopik kolesistektomi sonuçları, aynı dönem içerisinide uygulanmış 78 açık kolesistektomi sonuçları ile karşılaştırıldı. Laparoskopik kolesistektomi grubunda operasyon süresi (75.6 ± 4.8 dk.), açık kolesistektomi operasyon grubundakinden (45.5 ± 1.7 dk.) istatistiksel olarak anlamlı şekilde uzundur. (T=5.9;pc.o1). Buna karşın hospitalizasyon süresi (2.0 ± 0.1 gün), açık kolesistoktomi grubundakinden (8.3 ± 0.3 gün) anlamlı olarak kısaydı (T=17.5,p<0.01). Laparoskopik kolesistektomi olgularında hiçbir morbidite ve mortalite yoktur. Aktif hayata dönüş, laparoskopik kolesistektomi grubunda 7 gün olmasına karşın açık kolesistektomi grubunda 30-45 gündür. Bu nedenle, laparoskopik kolesistektominin üstünlüklerinden dolayı safra kesesi cerrahisinde tercih edilmesi gerektiği kanısındayız.

The results of 59 laparoscopic cholecystectomies performed in our clinic in the period of four months between September 1991 and January 1992 were compared with 78 open cholecytestomies performed in the same period. Operating time in the laparoscopic cholecystectomy group (75.6 ± 4.8 min.) was significantly longer than that of open cholecystectomy group (45.5 ±1.7 min.) (T=-5.9,p<0.01) while hospitalization time (2.0 ± 0.2 days) was significantly shorter than that of open cholecystectomy group (8.3 ± 0.3 days) (T = 17.5, p<0.01) There were not any morbidity and mortality in the laparoscopic cholecystectomy cases. The return to active life was in 7 days for laparoscopic cholecystectomy group while it was in 30 - 45 days for open cholecystectomy group. Therefore, we consider that laparoscopic cholecystectomy should be preferred for these advantages in gallbladder surgery.

Bölünme sırasında hücrelerde potansiyel belirleyici olan sodyum potasyum konsantrasyon ile ferritin ve transferrin düzeyleri 25 hastanın serum ve meme kist sıvısında incelenmiştir. Memenin kistik hastalığı olan kadınlardan aspire edilen patolojik sıvıda bazı tümör belirleyicileri ile birlikte sodyum ve potasyum düzeyleri araştırılarak, meme kanseri riski ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu iki demir bağlayıcı protein arasındaki ilişki ile sodyum ve potasyum iyonlarının konsantrasyonları kanser riskine sahip kadınlardaki yüksek lokal biosentetik aktiviteyi tanımlayabilmektedir. Bu çalışmada serum transferrin konsantrasyonu ortalama 438.8+60.9 mg/dl, ferritin konsantrasyonu ortalama 73.2+41.7 ng/ml olarak bulunmuştur. Meme kist sıvısının ortalama transferrin düzeyi 211.4+125.2 mg/dl, ortalama ferritin düzeyi ise 373.2+170.2 ng/ml olarak saptanmıştır. Bir risk göstergesi olan Na/K oranının 2'nin altına düşüşü 25 olgunun 19'unda izlendi.

Ferritin and transferrin, as potential markers for cells undergoing division, as well as Na and K concentrations were investigated in serum and breast cyst fluid of 25 patients to determine breast cancer risk. Moreover, Na+ and K+ levels were measured in breast cyst fluids. The relationship between the levels of these two ironbinding proteins and the Na and K concentrations suggest to an increased local biosynthetic activity pointing out to a higher cancer risk. In this study, mean serum concentration of transferrin and ferritin has been found as 438.8+60.9 mg/dl and 73.2+41.7 ng/ml respectively. In breast cyst fluid, transferrin and ferritin mean values were 211.4+125.2 mg/dl and 373.2+170.2 ng/ml. Na/K ratio in breast cyst fluid, as a risk indicator, was bellow 2.0 in 19 of 25 patients.

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında 8 yıllık (1984 - 1991) süre içinde postoperatif patolojik tanısı konmuş 17 abdominal tüberküloz olgusu retrospektif olarak incelendi. Bunların 12'sine (% 70.5) acil girişim uygulandığı ve 17 olgudan ancak 3'iinün (% 17.6) ameliyat öncesi tanıda şiiphelenildigi saptandı. Sosyoekonomik düzeyi yüksek olan ülkelerde çok az rastlanmasına karşın gelişmekte olan ülkelerde halen çok sayıda görülen, ülkemizde ise insidansının azalmış olmasına rağmen zaman zaman karşımıza çıkan abdominal tüberküloz, tanısı yönünden sorun olmaya devam etmektedir.

In this report of 17 cases of abdominal tuberculosis retrospectively which have had operation and postoperatively diagnosed and were collected from the eight year material of the Department of General Surgery of Uludağ University Medical Faculty has been evaluated. It was found that 12 (70.5%) of whom had urgent operation and only 3 (17.6%) of 17 cases could have suspected diagnosis of abdominal tuberculosis preoperatively. Althought it is very rarely seen in socially and economically developed countries, abdominal tuberculosis is still encountered in large numbers in developing countries and its incidence has been decreased in our country whereas it is occasionally seen and has been a problem in diagnostic approach.

68 yaşındaki sarıklı bir erkek hastada hiler bölgeye yerleşmiş safra yolu kanseri saptandı. Sol hepatik Lobektomi ve tümör ekstirpasyonu uygulandı. Ekstirpasyon tümörün 1 cm proksimal ve 2 cm distalinden yapılmasına rağmen sağ hepatik kanal güdüğü histolojik olarak pozitif idi. Diseke edilen tüm lenf nodülleri metastaz içeriyordu. Radyoterapi ve kemoterapi uygulanmadı. Ameliyattan sonra hasta 5 yıl konforlu bir yaşam sürdü. Ateş ve karın ağrısı yakınmaları ile tekrar müracaat eden hastada retrograd kolanjit düşünüldü. Her iki ureterin metastazlarla tıkanması sonucu 6 ay sonra kaybedildi, hastada ölünceye kadar sarılık gelişmedi.

A 68 year old man with hilar cholangiocarcinoma had undergone a left hepatic lobectomy and hilar bile duct resection with hepaticojejunostomy. The right hepatic duct and the common bile duct were macroscopically excised at 1 cm and 2 cm distal from the margin of the cancer; respectively, however, cancer invasion was histologically positive at the stump of the right hepatic duct.The first and second group of lymph nodes were dissected. Metastasis was detected in all dissected lymph nodes. After the operation the patient could live with a good quality of life for five years.There after the patient had fever and abdominal pain and retrograde cholangitis was suspected. Six months later, the patient ultimately died of renal failure due to cancer invasion of both side of the ureters, however, there vvas no sign of the obstructive jaundice.

Kliniğimizde Mirizzi sendromu tanısı konan 6 olgudan üçü kolesistektomiyle, ikisi kolesistektomi+T-Tüp drenaj ile diğerleri ise koledokoduodenostomi ile tedavi edilmiş ve hastalar komplikasyonsuz taburcu edilmiştir.

In our department, three patients with type I Mirizzi syndrome were treated by cholecystectomy, two patients with type II Mirizzi syndrome were treated with cholecystectomy and T-tupe drainage. The last patient with Mirizzi syndrome was treated with cholecystectomy and choledochoduodenostomy. We did not see any complication in our patients.

Hipertrigliseridemi akut pankreatitin nadir görülen bir nedenidir. Bu çalışmada, Frederickson Tip 5 primer hiperlipidemi ile oluşmuş, 2 akut paankreatit olgusu sunulmaktadır. Tanı anamneze, fizik bulgulara, yüksek serum ve idrar amilaz düzeyleri ile eşzamanlı plazma trigliserid artışlarına dayanmaktadır. Hastalar başlangıçta konservatif yöntemler ve Total Parenteral Beslenme (TPB) ile tedavi edilmişlerdir. Oral beslenmeye geçildikten sonra 1 gm/gün dozda klofibrat tedaviye eklenmiştir. Diyetteki satiire yağları, kolesterolü kısıtlamak ve gerekli olduğunda Klofibrat vermek, her iki hastada lipid değerlerinin yükselmesini ve pankreatit nükslerini önlemiştir. 2 yıllık gözlemde diet yapan ve Klofibrat kullanan her iki hastada anormal trigliserid düzeyleri ve pankreatit nüksleri oluşmamıştır.

Hypertriglyceridemia is a rare cause of acute pancreatitis. In this study, two patients with acute pancreatitis induced by primary lıyperlipidemia of Frederickson type 5 were reported. The diagnosis is based upon history, physical signs and concomitant increments in both plasma triglyceride and urinary amylase levels. Patients were treated initially by conservative measures and Total Parenteral Nutrition (TPN). After oral feeding resumed Clofibrate (1 gm/day) is added to the treatment. Restriction of dietary saturated fat and cholesterol and adding Clofibrate when necessary, prevented the elevations of lipid values and reccurent pancreatitis in both patients. In two-year follow -up period reccurent pancreatitis and abnormal triglycerid values is not observed with the use of Clofibrate and fat-free diet in both patients.

Skapula kırıkları genellikle nondeplase olduklarından konservatif tedavi edilir. Sunulan olguda trafik kazası sonucu oluşmuş, deplase fragmanın interkostal aralığa doğru yer değiştirdiği izole bir skapula cisim kırığı bulunmaktadır. Olguda açık redüksiyon ve internal tespit ile klinik ve radyolojik olarak mükemmel bir sonuç elde edilmiştir.

Most of the scapula fractures are usually treated conservatively, because of they are nondisplaced. Here, a case of traumatic scapula fracture with an intercostal fragment is presented. Complete healing hes been provided in this patient treated with open reduction and internal fixation.

İzmir'de 2 Tıp Fakültesi 5 Eğitim Hastanesi bulunmaktadır. İlimizde halen 14 Tıp dergisi çıkarılmaktadır. Bunlardan 9'u fakülte, 3'ü Sağlık Bakanlığı, 1'i özel hastane destegindedir. Dergilerin 8'i özel, 6'sı Ege Üniversitesi basımevinde basılmaktadır. 5 dergi 1000, 6 dergi 500, 3 dergi daha az sayıda basılmaktadır. Editörlerden 13'ü hekim 1'i gazetecidir. 11 Türkçe, 2 İngilizce ve 1 bilingual (Türkçe-İngilizce) dergi basılmaktadır. 8 dergi editörü olanaklarının (yer, demirbaş, eleman) yetersiz olduğunu bildirmiştir. Dergilerin 10'u 2 aylık bir sürede basılmaktadır. 4 dergi için bu süre daha uzundur. Dergilerin ana gelirleri dernek bağışları ve kurum fonlarıdır. Abone ve reklam gelirlerinin yetersiz olduğu anlaşılmaktadır. Dergilerin maliyet farklılıkları çok belirgindir. Bu farklılığın beyana bağlı veya gerçek olup olmadığı bilinmemektedir. 1991 yılında İzmir'de 14 derginin 50 sayısını basmak için 377 milyon TL (75.000 $ ) harcanmıştır. 8 dergi gecikmeli çıkmakta, bunlardan 5'i 1-3 yıl ara vermiş bulunmaktadır. Düzenli ve eksiksiz basılan dergi sayısı yalnızca 6'dır.

In Izmir there are 2 medical schools and 5 hospitals that have residents in medicine. 14 medical journals were published in 1991. 9 of the medical journals have been sponsored by the medical schools, 3 by hospitals of Ministry of Health, 1 by the foundation of Social Security Hospitals and 1 by a private hospital. 8 journals have been printed by private companies and 6 by the Printing Department of Ege University. 5 journals were printed in number of 1000, 6 of 500, 3 of less than 500.13 of the editors are phisicians, only one is a journalist. 11 of them were printed in Turkish, 2 in English and 1 bilingually (Turkish and English). 8 of the editors have mentioned that the facilities are quite unsatisfactory. Printing process takes almost 2 months for 10 journals, more than 2 months for 4. The main incomes of the journals published in Izmir are grants and founds. The subscribtion and add incomes are quite unsatisfactory to maintain the journal expences. The total cost of 1991 prints of the whole journals published in Izmir is 377 million Turkish Liras (75.000 $ US). 8 of 14 journals have been issued as delayed. Moreover 5 of them had to interrupt to issue for 1 to 3 years. The number of journals that completely and regulary issued is only 6.