Amaç: Kliniğimizde yatan 65 yaş üstü hasta grubunda anemi sıklığı ve nedenlerini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Nisan 2011- Nisan 2012 tarihleri arasında Dahiliye Kliniğinde yatan 65 yaş üstü 715 hastanın verileri, dosyalardan geriye dönük taranarak anemi tanısı alan hastalar incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya 376 (% 52,6) kadın, 339 (%47,4) erkek hasta alındı. Yaş ortalaması 76,3 yıldı. Çalışmadaki hastaların 546 (% 76,4)’sında anemi belirlendi. Erkek hastaların %83,5’inde kadınların ise %69,9’unda anemi saptandı (P<0.001). Anemi nedenleri sıklık sırasıyla; inflamasyon 295 (%54,0), kronik böbrek yetmezliği 167 (30,6), demir eksikliği 163 (%29,9), vitamin B12 eksikliği 91 (%16,7) ve folat eksikliği ise 80 (%14,7) hastada saptandı. Sonuç: Anemi diğer ülkelere göre Türkiye’de 65 yaş üstü hastalarda sık görülen bir durumdur ve önemli bir morbidite ve mortalite nedeni olabilir. Etiyoloji mutlaka belirlenmeli ve tedavi edilmelidir.

Aim: To evaluate the frequency, etiology, treatment and prevention of anemia in hospitalized patients over 65 years of age. Material and Method: Using the medical records from the hospitalized 715 anemic patients over 65 years of age were evaluated retrospectively in the Internal Medicine Department between April 2011 and April 2012. Findings: 376 (52,6%) patients were female and 339 (47,4%) were male. Mean age was 76,3 years. Anemia was detected in 546 (% 76,4) patients with 83,5 %of males and 69,9% of females (P<0.001). The etiology of anemia is: inflamation in 295 (54,0%) patients, chronic renal failure in 167 (30,6%) patients, iron deficiency in 163 (29,9%) patients, Vitamin B12 deficiency in 91 (16,7%) patients and folate deficiency in 80 (14,7%) patients. Conclusion: Anemia is a common condition in patients over 65 years of age in Turkey than in the other countries, and may cause a higher morbidity and mortality. Therefore, the aetiology of anemia should be determined and treated.

Amaç: Gebelikte ultrasonografinin yaygın kullanımı ve doğum öncesi hidronefrozun artan sıklıkta tanımlanmasıyla, bu hastaların doğum sonrasında izlemin önemi giderek artmaktadır. Bu çalışmada doğmalık üriner sistem malformasyonlarının önemli bir bölümünü oluşturan obstrüktif üropatilerin tedavisinde erken tanının ve obstrüktif üropatili çocukların tanısal sürecinde kullanılan radyolojik ve sintigrafik tetkiklerin önemini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Doğum öncesinde yapılan ultrasonografi ile fetal renal pelvis çapı 5 mm ve üstünde olan bebekler doğum sonrasında ultrasonografi (7-10 gün, 1. ay) ve miksiyosistoüreterografi yöntemleriyle araştırıldı. Vezikoüreteral reflü tanısı alanlar çıkarıldıktan sonra 169 (222 böbrek birimi) hasta çalışmaya alındı. Obstrüktif üropati saptanan ve saptanmayan tüm hastalar ile obstrüksiyon saptanan hastalardan opere olanlar ve olmayanlar idrar yolu infeksiyonu sayısı, ultrasonografide ön arka pelvis çapı, Teknesyum 99m dimerkaptosüksinik asit(Tc-99) sintigrafisinde skar durumu, Tc-99 sintigrafisinde diferansiyel işlev açısından değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirmede ki-kare ve student’s t-testleri kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda, 54 bebekte (71 böbrek birimi) obstrüktif üropati saptandı. Bu bebeklerin ortanca doğum sonrası izlem süresi 40 ay (12–106 ay) olarak belirlendi. Üreteropelvik bileşke darlığı en sık saptanan anomali olarak tespit edildi (39 böbrek birimi). Yıllık idrar yolu infeksiyonu sıklığı obstrüktif üropati saptanan olgularda (0.95±0.92/yıl), saptanmayan olgulardan (0.41±0.42/yıl) yüksek bulundu (p<0.01). Son değerlendirmedeki böbrek pelvis ön arka çapları obstrüktif üropati saptanan (14.8±7.8 mm) olgularda saptanmayanlara (8.5±1.6 mm) ve opere olan hastalarda (19±7.7 mm), olmayanlara (11.7±5.7 mm) göre yüksek bulundu (p<0.01). Tc-99 sintigrafisinde skar saptanma oranı obstrüktif üropatili olgularda (ilk değerlendirme % 45, son değerlendirme % 47), saptanmayan olgulara (ilk ve son değerlendirme % 1.3) göre yüksek bulundu (p<0.01). Sonuç: Doğum öncesinde hidronefroz saptanan bebeklerin doğum sonrasında yaşamlarının ilk haftasından itibaren seri ultrasonografi ve sintigrafik görüntüleme yöntemleri ile değerlendirilmesi ve aynı şekilde izlenmeye devam edilmesi üriner sistemde var olan obstrüktif patolojinin erken dönemde tanınmasını ve opere edilmesi gereken olguların belirlenmesinde kolaylık sağlayacaktır.

Aim: The widespread utilization of prenatal ultrasonography and the detection of antenatal hydronephrosis have raised the importance of postnatal follow-up of these infants. In this study, we aimed to determine the importance of an early diagnosis for the management of obstructive urinary tract malformations as well as postnatal radiographic and scintigraphic examinations in infants with obstructive uropathy. Material and Method: Infants whose antenatal ultrasonography showed a fetal renal pelvis of 5 mm or greater were investigated postnatally using ultrasonography (7-10th day, 1. month) and voiding cystourethrography (1. month). Infants with vesicoureteral reflux were excluded; 169 patients (222 kidney units) were included in the study. All cases with or without obstructive uropathy as well as patients with obstructive uropathy, who required surgery or no surgery, were evaluated in terms of urinary tract infection, anterior-posterior pelvic diamater on ultrasonography, scars on scintigraphy with Technetium 99m dimercaptosuccinic acid(Tc-99) and differential functions on scintigraphy with Tc- 99. Statistical evaluation was performed using the chi-square and student’s t-tests. Findings: In this study, 54 neonates (71 kidney units) were found to have obstructive uropathy. The median duration of postnatal follow-up was 40 months (range: 12–106 months). The most common detected underlying abnormality was ureteropelvic junction obstruction (in 39 kidney units). The annual urinary tract infection frequency was higher in cases with obstructive uropathy (0.95±0.92 episode/year) than in cases without abnormality (0.41±0.42 episode/year) (p<0.01). Final anteriorposterior pelvic diamater was higher both in cases with obstructive uropathy (14.8±7.8 mm) and in cases who underwent surgery (19±7.7 mm) than in cases without abnormality (8.5±1.6 mm) and in cases who required no surgery (11.7±5.7 mm), respectively (p<0.01). Frequency of scars on scintigraphy with Tc-99m was higher in cases with obstructive uropathy (45 % in first visit, 47 % in final visit) than in cases without obstruction (1.3% in first and final visits) (p<0.01). Conclusion: To evaluate the infants with antenatal hydronephrosis by performing serial ultrasound and other radiological imaging techniques after the first week of postnatal period and to continue close monitoring allow us early recognition of the presence of obstructive uropathy and facilitate for deciding the need for surgery.

Amaç: Histeroskopik septum eksizyonu yaptığımız primer ve sekonder infertil 84 hastanın reprodüktif sonuçlarının değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Uterus septus saptanan primer infertil ve tekrarlayan düşükleri olan sekonder infertil 84 hastaya H/S septum eksizyonu uygulandı.Hastalar bir yıl izlendi. Ana sonlanım ölçütleri klinik gebelik ve canlı doğum oranları idi. Bulgular: Septum eksizyonu uygulanan 31 sekonder infertil hastanın gebelik oranı %77 (24/31) idi. Bu hastalardan 14’ü canlı doğum yaptı. 53 primer infertil hastanın gebelik oranı %23 (12/53) idi ve 10’u doğal süresinde canlı doğum yaptı. Sonuç: Uterin septumlu infertil kadınlarda histeroskopik septum eksizyonu reproduktif prognozu iyileştirmektedir.

Aim: To investigate reproductive outcomes following hysteroscopic septum excision women with primary and secondary (recurrent pregnancy loss) infertility. Material and Method: Hysteroscopic septum excision was performed in 84 patients with a history of either primary infertility or secondary infertility with previous recurrent pregnancy loss. Post-procedure reproductive performance of these women for 1 year was analyzed. The main outcome measures were clinical pregnancy and live birth rates. Findings: Post-procedural pregnancy rates were 77% (24/31) and 23% (12/53) in 31 secondary infertile and 53 primary infertile women, respectively. Pregnancies of 14 secondary infertile women and 10 primary infertile women ended up with live birth at term. Conclusion: Hysteroscopic septum excision improves reproductive outcomes in infertile women.

Amaç: Yüz felci nedeniyle gelişen lagoftalminin cerrahi tedavisinde üst kapak tars bölgesine altın ağırlık yerleştirimesine ait sonuçlarının değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde Aralık 2009 – Aralık 2012 tarihleri arasında fasial paralizi sonrası lagoftalmi gelişen onbeş olgunun üst göz kapağı tarsına altın ağırlık implante edildi. Ek olarak paralitik ektropion bulunan dört olgunun alt kapaklarına kısaltma ve sıkılaştırma operasyonları uygulandı. Olguların işlem önce ve sonrası bulguları geriye dönük incelendi. Rutin oftalmolojik bakının yanı sıra olgularda ameliyat öncesi ve sonrasında lagoftalmiye bağlı kornea komplikasyonları, Bell fenomeni varlığı ve kornea duyarlılığı araştırıldı. Uygulanacak olan altın implant ağırlıkları deneme setleri ile tespit edildi. Postoperatif dönemde altın implant ağırlığının neden olduğu pitozis miktarları kaydedildi. Bulgular: Olguların ortalama yaşları 56±20,2 yıl(17-84) idi. Ortalama yüz felci süresi 65±88,7 ay(2-264 ay medyan 24), ortalama izlem süresi 16±14 ay(2-37 ay medyan 8) olarak hesaplandı. Tüm olgularda operasyon öncesinde ileri derecede (3-4 derece) bulunan açıkta kalma keratopatisinin postoperatif dönemde 13 olguda kaybolduğu, preoperatif kornea ülseri bulunan iki olguda ise birinci dereceye gerilediği görüldü. Olguların tümünde preoperatif dönemde var olan yoğun kemozis ve hipereminin tamamen gerilediği görüldü. Bell fenomeni tüm hastalarda vardı. Kornea duyarlılığı, etyolojide kranial tümör operasyonu bulunan olgularda azalmışken, serebrovasküler olay ve idiyopatik yüz felci bulunan olgularda normaldi. Postoperatif ortalama pitozis miktarı 0,8±0,14 mm olarak bulundu. Sonuç: Altın ağırlık implantasyonu ve alt kapağa yönelik operasyonlar ile lagoftalmi etkili ve kozmetik olarak iyi bir şekilde tedavi edilebilir. Bu cerrahi yöntem tarsorafi operasyonlarına karşı bir seçenek olabilir.

Aim: Evaluation of the results of gold weight implantation to upper eyelid tarsal fold for surgical treatment of lagophthalmos developing due to facial paralysis. Material and Method: In our clinic, gold weight was implanted between December 2009 - December 2012to the upper eyelid tarsal fold of 15 patients developed lagophthalmos after facial paralysis. In addition, tightening and shortening operations were performed to lower eyelids for four patients with paralytic ectropion. The preoperative and postoperative findings of the patients were analyzed retrospectively. In addition to routine ophthalmologic examination, corneal complications of the patients due to lagophthalmos before and after surgery, the existence of the phenomenon of Bell and and corneal sensitivity were investigated. Weights of the gold implants to be applied were determined by trial sets. In the postoperative period, the level of ptosis caused by the weight of the gold implants were recorded. Findings: The mean age of the patients was 56 ± 20.2 years (17-84). The mean duration of facial paralysis and the mean follow- up period were calculated as 65 ± 88.7 months (2-264 months, median 24) and 16 ± 14 months (range 2-37 months, median 8), respectively. It has been seen that, high-grade (3-4 degrees) exposure keratopathy seen in all cases have disappeared in 13 patients in the postoperative period, regressed to first degree in 2 patients with preoperative corneal ulcer. It has been seen that, intense chemosis and hyperemia seen in preoperative period in all patients have completely regressed. Bell phenomenon was present in all patients. Corneal sensitivity has been decreased in patients with the etiology of cranial tumor surgery, was normal in patients with cerebrovascular events and idiopathic facial paralysis. The mean postoperative amount of pitosis was found to be 0.8 ± 0.14 mm. Conclusion: Lagophthalmos can be treated effective and in a good way in terms of cosmetic with gold weight implantation and operations performed for the lower eyelid. This surgical method m ay be an alternative for tarsorrhaphy operations.

Amaç: Hastanemizde çalışan hemşirelerde kronik yorgunluk ve tükenmişlik semptomlarını araştırmak. Gereç ve Yöntem: Hastanemizin çeşitli kliniklerine çalışan ve bu çalışmaya katılmayı kabul eden 107 hemşire çalışma grubuna dahil edildi. Hemşirelere konu ile ilgili hazırlanmış anketler uygulandı. Veriler yüzde analiz olarak değerlendirildi. İstatistiksel analizler SPSS version 16.0 programı ile yapıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan 107 hemşirenin 94’ü kadın (%87,80), 13’ü erkekti (%12,20). Katılımcıların 62’si (%57,90) 30- 40 yaş arasında, 26’sı (%24,30) 30 yaşın altında, 19’u (%17,80) 40 yaşın üzerindeydi. Hemşirelerin %25’i çocuk sağlığı ve hastalıkları kliniğinde, %21,30’u genel cerrahi kliniğinde, %27,80’i acil servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışmaktaydı. Gündüz/gece nöbeti şeklinde çalışanların oranı %63,55 (68), yalnız gündüz çalışanların oranı ise %33,64 (36) olarak hesaplandı. Hemşirelerden %52,80’inde sürekli uyku problemi ve %76,90’ında kronik yorgunluk kaydedildi. Sonuç: Sağlık çalışanları ve özellikle bu araştırmaya konu olan hemşireler tükenmişlik için risk altında olan meslek grubunu oluşturmaktadır.

Aim: To investigate chronic tiredness and burnout symptoms in the nurses who works in our hospital. Material and Method: 107 nurses working at various departments in our hospital and who agreed to participate this study were included. A subject related questionnaire was applied to nurses. The data is evaluated on the base of percentage analysis. All statistical analyses were performed using SPSS version 16.0. Findings: 87.80% (94) of the 107 nurses were women, and 12.20% (13) were men. The age interval for 57.90% (62) of the 107 nurses participating to the survey was 30-40 years while 24.30% (26) of them were under 30 years and 17.80% (19) of them were above 40 years of age. 25% of the nurses were working at pediatric department while 21.30% at general surgery department, 27.80% at emergency service and intensive care units respectively. While 63.55 % (68) of participants were working as day shift and night duty, 33.64% (36) of nurses were working only during day shift. 52.80% continuous sleep problems and 76.90% chronic tiredness were recorded in this group. Conclusion: Health care workers, especially nurses, which is the subject of this study is a occupational group who are at risk for burnout.

Amaç: Hastanede yatarak izlenen Herpes Zoster olgularını demografik veriler, risk faktörleri ve komplikasyonlar açısından değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 2007 Kasım-2013 Nisan tarihleri arasında klinik olarak Herpes Zoster tanısı konan ve yatarak tedavi gören olguların verileri geriye dönük incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya 23 hasta alınmıştır. 17’si (%73.91) erkek, yaş ortalaması 64.08 (22- 90). Hastaların 12’si (%52.18) 65 yaş ve üzerinde olan hastalardır. En sık rastlanan risk faktörü diabetes mellitus, en sık komplikasyon bakteriyel süperinfeksiyon olarak saptanmıştır. Sonuç: Herpes zosterin erken tanı ve tedavisi yüksek morbiditesinden dolayı özellikle diyabetik ve yaşlı hastalarda önemlidir. Yüksek risk grubundaki olgular aşılanmalıdır.

Amaç: Hastanede yatarak izlenen Herpes Zoster olgularını demografik veriler, risk faktörleri ve komplikasyonlar açısından değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 2007 Kasım-2013 Nisan tarihleri arasında klinik olarak Herpes Zoster tanısı konan ve yatarak tedavi gören olguların verileri geriye dönük incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya 23 hasta alınmıştır. 17’si (%73.91) erkek, yaş ortalaması 64.08 (22- 90). Hastaların 12’si (%52.18) 65 yaş ve üzerinde olan hastalardır. En sık rastlanan risk faktörü diabetes mellitus, en sık komplikasyon bakteriyel süperinfeksiyon olarak saptanmıştır. Sonuç: Herpes zosterin erken tanı ve tedavisi yüksek morbiditesinden dolayı özellikle diyabetik ve yaşlı hastalarda önemlidir. Yüksek risk grubundaki olgular aşılanmalıdır.

Amaç: Romatoid artrit tanılı hastalarda romatoid faktör ile anti anti-CCP'in ilişkisinin araştırmak. Materyal Metod: İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fizik Tedavi Polikliniğinde Temmuz 2012-Temmuz 2013 tarihleri arasında izlenen RA tanılı hastalar çalışmaya alındı. Hastaların dosyalarından demografik özellikleri ve izlem süresindeki fizik muayene bulguları kaydedildi. Hastaların akut faz reaktanları olan eritrosit sedimantasyon hızı (ESH) ve Creaktif protein(CRP), RF, anti-nükleer antikor (ANA) ve anti-CCP düzeyleri çalışıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 49,4 ± 14,5 yıl olan 36 hastanın 2'si erkek (%5,6), 34'ü (% 94,4) kadındı. Hastaların 24(%66,7)'sinin el küçük eklemleri,7( %19,4)'sinin üst kök eklemleri tutulmuştu. ESH ve CRP ortalamaları sırasıyla 30,8 ± 18,9 ve 1 ± 0,7 olarak saptandı. Hastaların 26(%72,2)'sında RF,17( %47.2)'sinde ANA ve 31(%86,1)'inde anti-CCP pozitif bulundu. RF pozitif olan hastaların %81,5'inde anti-CCP pozitif, RF (-) olan hastaların %100 'unda anti-CCP pozitif saptanmıştır. Sonuç: Romatoid artritin erken tanısında anti-CCP testinin değerlendirilmesi önemlidir. Eklem ağrısı ile gelen RF negatif hastalarda mutlak anti-CCP test bakısı gerekir.

Aim: To investigate the relationship between rheumatoid factor (RF) and anti cyclic citrullinated peptide (anti-CCP) levels of the patients with rheumatoid arthritis (RA). Material and Method: The patients followed up at İzmir Tepecik Teaching Hospital, Clinic of Physical Therapy Department between July 2012-July 2013 by the diagnosis of RA were included. Demographic characteristics and physical examination findings obtained from the patient files were recorded. Acute-phase reactants (erythrocyte sedimentation rate and C-reactive protein), RF, anti-nuclear antibody (ANA) and anti-CCP levels were determined. Results: The mean age of the 36 patients was 49.4 ±14.5 years and 2 male and 34 (%94,4) were female. The involvement of small joints of the hands were 66.7% and upper stem joints were 19.4%. The mean sedimentation rate and C-reactive protein levels were 8.30±9.18/h and 1± 0.7, respectively. The frequency of RF positivity was 72.2%, ANA 47.2% and anti-CCP 86.1%. Anti-CCP was positive at 81.5% of RF positive patients; while positive for all RF negative cases. Conclusion: It is important to evaluate the anti-CCP test for early diagnosis of rheumatoid arthritis. Examination of anti-CCP levels of RF (-) patients admitted by the symptom of joint pain should be required.

Overin matür kistik teratomunun malin transformasyonu oldukça nadir olup %1-2 sıklıkta görülmektedir. Yaklaşık 1 yıl önce meme kanseri nedeni ile tedavi gören 30 yaşındaki kadın hastanın sağ overinde skuamöz karsinom odağı içeren 9 cm lik bir matür kistik teratom saptadık.

Malign transformation of mature cystic teratoma of ovary is extremely seldom(1-2%).A 9-cm mature cystic teratoma of ovary was diagnosed in a 30 years old woman who was treated for breast cancer about one year ago.Histopathologic examination revealed that teratoma has a small focus of squamous cell carcinoma.

Otuz dokuz yaşında kadın hasta, iştahsızlık, yutma güçlüğü, ishal ve kilo kaybı yakınmalarıyla başvurdu. Hastanın 14 yıl önce HIV infeksiyonu tanısı aldığı,5 yıl öncesine kadar hastaneye başvurmadığı ve daha sonra da ilaçlarını düzenli kullanmadığı öğrenildi. Hastaya kandida özofajiti ve sitomegalovirus(CMV) infeksiyonu tanıları konuldu. Direnç analizinde birçok anti-retrovirale karşı direnç saptandı. Anti-retroviral tedavi değişikliği ve fırsatçı infeksiyonların tedavisi ile olgunun yakınmaları geriledi. İlaçlarını düzenli kullanmayan HIV ile infekte hastalarda ilaç direnci ve fırsatçı infeksiyonlar ortaya çıkabilir. Bu nedenli düzenli tedavinin sağlanması ve bakteriyel/mikotik komplikasyonların önlenmesinde yakın izlem önemlidir.

A 39 year-old woman was admitted with anorexia, difficulty in swallowing, diarrhea and weight loss. Although the patient was diagnosed with HIV infection 14 years ago,her first admission to hospital was in 2008 and she was not taking her drugs regularly. The patient was diagnosed with CMV infection and candida oesophagitis. Resistance to many of the antiretroviral agents was detected. With the change of anti-retroviral treatment and treating of the opportunistic infections her symptoms were regressed. Drug resistance and opportunistic infections can ocur in HIV-infected patients who do not use their drugs regularly. Therefore, close monitoring is important for maintaining regular therapy and prevention of bacterial and mycotic complications.

Tükrük bezinin asinik hücreli karsinomuna benzeyen, düşük malinite potansiyeli taşıyan, memenin asinik hücreli karsinomu son derece nadirdir. Sağ memesinde kitle fark eden 53 yaşındaki kadın hastanın yapılan fizik bakı, mamografi ve ultrasonunda, 45x40 mm, boyutlarında BIRADS-5 kitle saptandı.Koltukaltı olağandı. Yapılan kesici iğne biyopsi histopatolojisi derece 2, invaziv duktal karsinom olarak değerlendirildi. Taramalarda metastaz saptanmadı. Tümör-meme hacim uyumsuzluğu nedeniyle neoadjuvan kemoterapi yapılan hastaya geniş eksizyon ve bekçi lenf düğümü biyopsisi yapıldı. Histopatolojik incelemede memenin asinik hücreli karsinomu ile prognostik altgruplar ÖR (+), PR (-), CerB2 (-), Alfa 1 antitripsin fokal (+) olarak saptandı. Postoperatif radyoterapi (RT) uygulandı ve hormonal tedavi başlandı. Hasta bir yıldır sorunsuz izlenmektedir.

Acinic cell carcinoma (ACC) of the breast is extremely rare, similar to a comparable tumor occurring in the salivary glands and is characterized with favorable prognosis. Presented patient was a 53-year-old woman, who noticed a mass in the right breast. A tru-cut biopsy was performed, and histological diagnosis was reported as invasive ductal carcinoma. Because of disproportion between tumor and breast volume, neodjuvant chemotherapy was performed. Subsequently wide excision and sentinel lymph node biopsy was performed. Histologically tumor showed diffuse glandular infiltrative pattern with small aciner structures. Immunohistochemically tumor was ER(+), PR (-), CerbB2 (-) and alfa-1 antitrypsin (+) and diagnosed as primary acinic cell carcinoma of breast. In the postoperative period radiation and adjuvant hormone treatment was performed. The patient was alive and free of recurrence or metastasis after 1 year follow up.

Meraljiya Parestetika, lateral femoral kuteneal sinirin ağrılı mononöropatisidir. Genellikle belirtiler tek taraflıdır; fakat çift taraflı da olabilir. Özellikle uyluk ön yüzünde ağrı ve uyuşma yakınması nedeniyle bel ve kalça problemleri ile sık olarak karışır. Yaklaşık 6 aydır sağ uyluk ön yüzde ağrı, keçelenme hissi yakınması olan 55 yaşındaki kadın hastaya; Klinik muayene ve elektronöromiyografi bulguları ile meraljiya parestetika tanısı kondu. Sıkı giyisilerden kaçınma, zayıflama ve tıbbi tedavi ile yakınmaların düzeldiği görüldü.

Meralgia Paresthetica (MP) is painful mononeuropathy of the lateral cutaneous femoral nerve. Symptoms are generally unilateral but may be bilateral. In particular, because of complaint of thigh pain and numbness in the anterior aspect of thigh, often confused with waist and hip problems. 55 years-old female patient complaining of pain and tingling sensation in the anterior side of right thigh for about six months was diagnosed as meralgia paresthetica based on clinical examination and electrophysiogical finding.All complaints were resolved with avoidance of tight dresses,weight loss and medical treatment.