Ele gelmeyen testis hastalar ve klinisyenler için tanısal bir problemdir. Problemin çözümü için başvurulabilecek bir dizi tanı yönteminin düşük duyarlılıkları ve cerrahi eksplorasyon gereksinimini azaltmamaları sonucu, laparoskopi en seçkin tanı yöntemi olarak görülmektedir.

The nonpalpable testis is a diagnostic dilemma for clinicians. Because of the low sensitivity of diagnostic studies the laparoscopy seems most reliable method in the diagnosis of nonpalpable testis.

Çalışmamızda, SSK Tepecik Hastanesi Pediyatrik Hematoloji Kliniğinde izlenmekte olan 5-20 yaşlarındaki 47 beta talasemili olguda kronik aktif hepatit (KAH), fibrozis ve siroz bakımından karaciğer histopatolojileri araştırılmıştır. ALT, feritin, transfüzyo öncesi ortalama Hb, yıllık transfüzyon sayısı ve şelasyon başlama yaşı incelenmiştir. ALT, ferritin ve maksimum feritin düzeyleri, sırası ile, 62.6±28U/L, 4121±1839 ng/ml ve 4501±2843 ng/ml'dir. HBsAg % 8.3, HBV-DNA % 30 ve anti-HCV % 13.3 oranmda pozitif bulunmuştur. Karaciğer biyopsisi yapılan 47 olgunun tümünde, değişik derecelerde parankimal ve mezenkimal demir birikimleri saptanırken, fibrozis, %93.6 siroz, %21.2 ve KAH, %23.4 olguda belirlenmiştir. Hemosiderozis, fibrozis ve maksimum feritin değerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlıdır.KAH, HCV enfeksiyonlarında, HBV'e göre daha sıktır. Hem hepatotrop enfeksiyonlar, hem de hemosiderozis karaciğer histopatolojisinde önemli rol oynamaktadır. Beta talasemili olgularda, tedavinin etkinliğinin ve prognozun belirlenmesinde, karaciğer biyopsilerinin gerekliliği vurgulanmıştır.

In this study, 47 patients with beta thalassemia aged 5-20 years that are followed at SSK Tepecik Pediatric Haematology Unit, have been evaluated in respect to liver histopathology for chronic active hepatitis, fibrosis and cirrhosis. ALT, ferritin, mean pretransfusion Hb, mean annual transfusion number and the beginning age of chelation therapy were investigated. Mean ALT, ferritin and maximum ferritin levels were detected 62.6 ±28U/L, 4121±1839 ng/ml and 4501±2843 ng/ml, respectively. HBsAg positivity in 8.3%, HBV-DNA positivity in 30 and anti-HCV positivity in 13.3% of the patients have been observed. The liver biopsy was performed in 47 cases. Varying degrees of parenchymal and mesenchymal iron accumulation were determined in all cases, fibrosis, cirrhosis and chronic active hepatitis was found to be 93.6%, 21.27% and 23.4% respectively. There were significant statistical correlation between hemosiderosis, fibrosis and maximum ferritin values. Chronic active hepatitis was more frequent in patients who had suffered HCV infections, rather than HBV infections. In conclusion, both hepatotrop infections and hemosiderozis have an important role on liver histopatlology. This, the liver biopsies should be performed periodically in the thalassemic patients as a guide to prognosis and to the efficacy of therapy.

Elektrokardiyogramlarında sol ventrikül hipertrofisi kriteri bulunmayan, egzersiz testi olumlu ve koroner anjiyogramları normal bulunan 15 hastada ekokardiyografik olarak saptanan sol ventrikül adele kitle endeksi, efor testi olumsuz 15 kontorl olgunun sol ventrikül adale kitle endeksiyle karşılaştırıldı. Yanlış olumlu efor testi olanlarda sol ventrikül kitlesi, kontrol grubuna göre anlamlı (p<0.05) yüksek bulundu. Yanlış olumlu testin patogenezinde, elektrokardiyografik olarak saptanmayan sol ventrikül adale kitlesi arıtımının da rolü olabileceği kabul edileli.

15 patients with ST depression during exercise test in the absence of electrocardiographic left ventricular hypertrophy were compared with 15 patients with normal exercise test according to their ventricular mass which was established by M mode echocardiography. All patients had normal coronary angiograms. Increased left ventricular mass index (p<0.05) was found in cases with false positive exercise test. It is concluded that increased left ventricular mass, in the absence of electrocardiographic left ventircular hypertrophy, may play role in the mechanism of false positive test.

Yetişkin erkeklerde görülen kabakulak enfeksiyonunun en önemli koplikasyonu orşittir ve testiküler atrofiye neden olabilir. Testiküler atrofiyi, ağrıyı ve iş gücü kaybını önlemek amacıyla, kabakulak orşiti olan olgularda interferon a 2B'nin etkinliği araştırılmıştır. 1 Olgu iki taraflı olmak üzere, toplam 17 kabakulak orşitli olguya 7 gün süreyle, günde 3 milyon IU/SC. İnterferon a 2Bverilmiş ve olgular ortalama 17.4 ay (13-35) izlenmiştir. 12 olguda ilk 48 saat içinde ağrı ve hassasiyette azalma görülmüş ve tüm olgularda testisteki şişlik 5.günde kaybolmuştur. 3 olguda (%17.6) testis atrofisi gelişmiştir. Semptomları çok kısa sürede yatıştırması ve atrofi oranını azaltması nedeniyle interferon a 2B kabakulak orşitli olguların tedavisinde etkili bulunmuştur.

The most important complication of mumps infection in adolescent males which can often lead to testicular atrophy is orchitis. We evaluated the efficiency of interferon a 2B in mumps orchitis. Seventeen patients with mumps orchitis treated with interferon a 2B (3 miliion units/day for 7 days) to prevent the testicular atrophy and pain. Mean follow up as 17.4 months (13-35 months). Scrotal pain and tenderness decreased within 48 hours in 12 patients and testicular swelling disappeared in all of the patients on the fifth day. Testicular atrophy developed in 3 patients. Interferon a 2B is effective in the treatment of mumps orchitis, because of decreased rate of atrophy and alleviation of symptoms in short period.

Malondialdehit (MDA), serbest oksijen radikallerinin sebep olduğu lipid peroksidasyonunun bir ara ürünü ve göstergesi olarak ortaya çıkmıştır. Biz akut miyokard enfarktüsü geçiren toplam elli hastayı, trombolitik tedavi alanlar ve almayanlar olarak ayırdıktan sonra 0,2, 6 ve 24 üncü saatlerde serum MDA düzeylerini ölçüp, 4 aylık izlemle prognoz, duvar hareket bozukluğu, diyastolik fonksiyonlar açısından taldp ederek, MDA düzeyleriyle bu parametrelerin ilişkisini değerlendirdik.Akut miyokard enfarktüslü (AMI) tüm hastalarda MDA düzeyleri yüksek bulundu. (p=0,01; p=0,011) trombolitik tedavi alan hastalarda 2.saatte daha belirgin olmak üzere (p=0,011) 6.saatte de MDA (p=0,02) düzeyleri yüksek bulundu. Ancak MDA düzey farklarının prognoz, sol ventrikül (LV) ölçümleri, hareket kusurları ve diyastolik fonksiyon parametreleri üzerinde istatisiki açıdan etkisi anlamsızdı.

Recerıtly, malondialdehyde(MDA) has emerged as a marker and mid- product of lipid peroxidation caused by free oxygen radicals. In order to investigate the peroxidation damage of thrombolytic therapy, we seperated fifty patients who had had acute myocard infarction infarction into two different groups. The first one consisted of the patients who had received thrombolytic therapy and the second the patiens who not. We took their serums for MDA measurements at 0.,2.,6.,24. hours. And then we had followed up the patients in wiew of prognosis, left ventricular measurements, wall motions and diastolic function parameters by Doppler echocardiogram. Finally we compared the results between two groups. But the MDA levels in patients from patients who had received thrombolytic therapy had been higher at 2. and 6. hours.(p: 0.01 and p: 0.02) However we could not find any statistically significant difference between the two groups, in view of prognosis, lenf ventricular measurements, wall motions and diastolic function parameters.

Ocak 1986-Ocak 1996 yıllarında endometriyum kanseri tanısıyla postoperatif radyoterapi (RT) uygulanan 324 olgu geriye yönelik değerlendirilmiştir. Olguların yaşları 35-83 arasında (medyan 56) olup, %83.3'ü adenokarsinom, %5.9'u adeonoskuamoz karsinom, %5.6'sı berrak hücreli karsinom, %5.2'si seröz papiler adenokasinom histolojisine sahiptir. Dağılım Evre I,II,III ve IV için sırasıyla %62.7, %18.5, %16.0 ve %2.8'dir. Olgularm tümüne pelvik sahalardan 1.8-2 Gy günlük fraksiyonlarla toplam 45-66 Gy (medyan 54Gy) eksternal RT, %54.3'üne kavite içi RT uygulanmıştır. Tüm grubun %8.0'inden lokal yineleme gözlenirken, %19.4'ünde uzak metastaz saptanmış, tedaviye bağlı derece III-IV geç yan etki %3.6 oranmda tespit edilmiştir. Beş yıllık genel, hastalıksız ve lokal nükssüz sağkalım oranlarını etkileyen prognostik faktörlerin histolojik derece (p=0.005, histolojik tip (p<0.0001), evre (p=0.001), myometriyal invazyon (p=0.002), peritoneal yayılım (p=0.003) ve lenforvasküler yayılım (p=0.039) olduğu, lokal kontrol oranlarmı etkileyen faktörlerin ise histolojik derece (p=0.043), evre (p=0.024), myometriyal invazyon (p=0.005) ve peritoneal yayılım (p=0.032) olduğu tespit edilmiştir. Cox'un regresyon modeli kullanılarak yapılan çok değişkenli analizlerde hastalıksız sağkalım oranlarmı etkileyen prognostik faktörlerin histolojik derece (p=0.003) ve histolojik tip (p=0.012), lokal kontrol oranlarmı etkileyen faktörün ise histolojik derece (p=0.044) olduğu belirlenmiştir.

Between January 1986 and January 1996, 324 cases with carcinoma of the endometrium who received postoperative radiotherapy were evaluated retrospectively. The age range was between 35-83 (median 56). Histologically 83.3% were adenocarcinoma, 5.9% adenosquamous carcinoma, 5.6% clear celi carcinoma and 5.2% serous papillary adenocarcinoma. The distribution according to stages for Stage 1,11,111 and IV disease were 62.7%, 18.5%, 16.0% and 2.8% respectively. External radiotherapy (RT) was given through pelvic portals with 1.8-2 Gy daily fractions to a total of 45-66 Gy (median 54Gy) and 54.3% of the patients were applied intracavitary RT. Local recurrence, distant metastasis and grade III-IV late morbidity rates were 8.0%, 19.6% and 3.6% respectively. Five-year overall, disease free and recurrence-free survival rates were 78.2%, 74.7% and 93.7% respectively. In univariate analysis the prognostic factors which influence disease-free survival rate were histologic grade (p=0.005), histologic type (p < 0.0001), stage (p=0.001), myometrial invasion (p=0.002), peritoneal cytology (p=0.003) and lymphovascular invasion (p=0.002), peritoneal cytology (p=0.003) and lymphovascular invasion (p=0.039) while the prognostic factors influencing the local control rate were high histologic grade (p=0.043), advanced stage (p=0.024), myometrial invasion more than 1/2 (p=0.005), positive peritoneal cytology (p=0.032). In multivariate analysis using Cox's regression model the prognostic factors which influence the disease-free survival rate were histologic grade (p=0.003) and histologic type (p=0.012). The factor which influence the local control rate was histologic grade (p=0.044).

Ocak 1989- Aralık 1994 tarihleri arasında modifiye Astler Coller (MAC) evreleme sistemine göre B2, B3, C1, C2, C3 evresinde, postoperatif radyoterapi uygulanan 116 rektum karsinomlu olgu bu çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların yaş dağılımı 18-82 arasmda (medyan yaş 51.5), 73u (%62.9) erkek,43'ü (%37.1) kadın, 54'ü (%46.6) B2-3,62'si (%53.4)C1-3 evresindedir. "Abdominoperineal rezeksiyon" (APR) 51 (%44) olguya, "Aşağı anterior rezeksion" (AAR) 36(%31) olguya, anterior rezeksiyon 29(%25) olguya, uygulanmıştır. Radyoterapi (RT); Kobalt 60 teletarapi ünitesi vaya lineer hızlandırıcı, ile (6-25MV) yüzaşağı pozisyonda, günlük 1,8 Gy'lik fraksiyonlarla 50,4-54 Gy total dozda (ortanca doz 54 Gy) uygulanmıştır. Derece III diyare nedeniyle 5 olgunun (%4.3) RT'sine 3-10 gün arasında ara verilmiş, RT'ye bağlı ince barsak nekrozu veya mekanik barsak obstrüksiyonu nedeniyle operasyon gerektiren ciddi geç yan etki 10 olguda (%8.6) gözlenmiştir. Olguların 18'inde (%15.3) lokal yineleme, 22'sinde (%18.9) uzak metastaz gelişirken, lokal yineleme gelişme süresinin 11 ile 48 ay arasmda olduğu (ortanca süre 20.5 ay) tespit edilmiştir. Beş yıllık lokal kontrol, uzak metastazsız sağkalım, hastalıksız sağkalım, genel sağkalım oranları sırası ile %81.0, %73.0, %60.6 ve %72.5'tur. Tek değişkenli analizlerde lokal kontrol oranlarını tümör-anal giriş uzaklığı (lOcm altında yerleşenler aleyhine) (p= 0.049), operasyon tipi (Miles operasyonu uygulananlar aleyhine)(p=0.035),evre (Cl3evresindekiler aleyhine) (p=0.048), histopaloji (Kötü diferansiye ve müsinöz adeno kanserli tipler aleyhine) (p=0.010) ve histolojinin (Kötü diferansiye ve müsinöz adeno aleyhine) (p=0.017) etkilediği saptanmıştır. Çok değişkenli analizlerde ise lokal kontrolü etkileyen bağımsız bir prognostik faktör belirlenememiş, hastalıksız sağkalımı etkileyen faktörün histopatoloji (p=0.52), uzak metazsız geçen süreyi etkileyen bağımsız pronostik faktörün ise cinsiyet (p=0.42) olduğu tespit edilmiştir.

Between January 1989- December 1994, postoperative radiotherapy was given 116 patients with stage B2, B3, Cl, C2, C3, rectum carcinoma, according to modified Astler Coller staging system. Age of patients ranged from 18 to 82 (median 51.5 );73 (2.9%) were men, 43 (37.1%) were women; 54 (46.6%)of patients were staged as B2-3 and 62 (53.4%)as C1-3 Fifty-one (44%) patients underwent abdominoperineal resection, 36 patients (31%) low anterior resection, and 29 patients (25%) anterior resection. Radiotherapy was given by (Co 60 teletherapy or lineer-accelerator (6- 25MV) on prone position to a total dose of 50,4-54 Gy (median 54 Gy) with 1,8 Gy daily fractions. During radiotherapy, 5 patients (4.3%) developed diarrhea grade 2, which caused an interruption of 3-10 days. Late complications such as bowel obstruction or necrosis were seen in 10(8.6%) patients. Eighteen patients (15.3%) had developed local recurrence and 22 (19.9%) patitents had distant metastasis; the time to local recurrence vvas 11-48 months (median 20.5 months). The five-year local, distant matastasis free survival, disease free survival and overall survival rates were 81.0%, 73.0%, 60.6% and 72.5% respectively. The local control rates were influenced by the tumour-anal verge distance (p=0.049) and the surgical methods (p=0.007), the disease free survival rates by the tumour-anal verge distance (p=0.035), the surgical methods(p=0.35), the stage (p=0.048) and the histopathological diagnosis (p=0.017), wich were evaluated by univariant analysis. Multivariate analysis of Cox regression model did not reveal any independent prognostic factor. It was obtained, that the histopathology (p=0.052)was the independent prognostic factor for disease free survival, the stage (p=0.025) and histopathology (p=0.014) for distant metastasis free survival, and the sex (p=0.042) for the overall survival.

Aplastik anemi, kemik iliğinin aplazisine bağlı olarak ortaya çıkan ve pansitopeni (anemi, lökopeni, trombositopeni) ile seyreden bir hastalıktır. Aplastik anemi toplumda her yıl milyonda 2-6 gibi çok düşük oranlarda görülür. Gebelik de etyolojik ajanlardan biri olup, bu tip olgular daha da seyrek görülmektedir. Bu yazıda Tepecik SSK Hastanesi 3.Dahiliye Kliniğince 2 yıl izlenen gebeliğe bağlı aplastik anemi olgusu sunulmuştur. Olgu, 25 yaşında, gebeliğinin 12. haftasında halsizlik çabuk yorulma, çarpıntı, diş eti kanaması yakınmaları ile kliniğimize başvurdu. Yapılan testler ile aplastik anemi tanısı alan hastada, farklı herhangi bir etyolojik neden bulunmamadığı için, hastalığının gebeliğe bağlı olabileceği düşünüldü. Hastanın, kendi onayı da alınarak gerçekleştirilen kürtaj işleminden sonra hastalığının kısmi düzelme göstermesi tanımızı destekler nitelikte bir bulgudur. Olgu halen süren izlemi sırasında, aplastik anemiye ait olabilecek herhangi bir komplikasyon ile karşılaşmamıştır.

Aplastic anemia is defined as pancytopenia resulting from aplasia of the bone marrow. Aplastic anemia is rare disease with the overall incidence of 2-6 cases per million persons per year. Pregnancy is one of the rare etiologic reasons. In this article it was interviewed a case of aplastic anemia which is beeing followed up by the 3rd internal medicine clinics of Tepecik SSK hospital. The case was 25 years old and was 12 weeks pregnant. She had malasie palpitation and gingival bleeding. After all the tests that were done, she had the diagnosis of aplastic anemia. As we couldn't succeed to find any etiologic factor; we thought the reason for the disease was pregnancy. After she had curettage, she had partial remission and this also, could be a proofof the diagnosis. The case had no complications related to her disease and her follow up is still continuing.

Bu çalışmada retrospektif olarak pediyatrik hasta grubundaki endoskopik bulgularımızı değerlendirdik. Çalışma 65 endoskopik incelemeyi içermekteydi. En sık başvuru semptomları; 34 hastada (% 56.6) tekarlayan karm ağrısı ve 13 hastada (% 21.6) üst gastrointestinal sistem (GİS) kanaması idi. Ensık endoskopik bulgular; 35 hastada (%40.6) gastrit, 15 hastada (%17.4) duodenit iken olgularm 18'i (%20.9) normaldi. Sonuç olarak, pediatrik yaş grubunda üst GİS hastalıklarının tanımlanmasmda endoskopik incelemenin önemi vurgulandı.

In this study we evaluated our endoscopic findings in pediatric age group rectrospectively. The study included 65 endoscpic examinations. The majority of presenting symptoms were recurrent abdominal pain in 34 patients (56.6%) and upper gastrointestinal bleeding in 13 patients (21.6%). The main endoscopic findings were gastritis in 35 patients (40.6%) and duodentitis in 15 patients (17.4%), While 18 (20.9%) of cases were normal. We concluded that in pediatric age group, endoscopic examination has enhançed the diagnostic accuracy in upper gastrointestinal disease.

Bazen akut inmelerin erken tanısında Bilgisayarlı Beyin Tomografisi (BBT)'nde lezyon saptanması açısında güçlüklerle karşılaşılmaktadır. Erken tedavi ve yönlendirimde, tanı kesinleştirmenin önemi göz önüne alındığında Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) incelemesinin değeri vurgulanmaktadır. Bu çalışmada, akut inme nedeniyle kliniğimize yatırılan ve erken dönemde BBT ile tanı kesinleştirile- meyen 39 olguda erken MRG incelemesi yapılmıştır. Olguların yaş ortalaması 52.71 ve 16'sı erkek, 23'ü kadındır. MRG ile iskemik inme tanısı alan 28 olgunun, yalnızca 9'unda önceden çekilen BBT patolojiyi göstermekteydi. MRG ile hemorojik inme tanısı alan 8 olguda ve 2 anevrizma olgusunda ise, önceden çekilen BBT patolojiye yansıtmıştır. Erken dönemde BBT ile tanıda yaşanan güçlüklerin tamamı tıkayıcı tip inme olgularında gözlemlenmiştir. 28 olgunun 19'unda BBT ile lezyon gösterilememiş iken, MRG ile bu olguların tamamında değişik lokalizasyonlarda ve evrelerde, kliniği destekler tarzda lezyonlara rastlanmıştır. Hemorojik inmelerde ve anevrizmatik dilatasyon gösteren olgularda ise, MRG ile BBT incelemesi arasında tanı açısından bir fark gözlenmemiştir. Sonuç olarak bu klinik çalışmada, tıkayıcı tip inmelerin erken tanısında ve tedavinin planlanmasında MGR'nin önemi vurgulanmaya değer bulunmuştur.

There are some difficulties in the evaluation of the lesions on cranial computed tomograpy (CT) in the early diagnosis of acute stroke. In this study we performed early magnetic resonance imaging (MRI) on 39 patients who had primary diagnosis of acute stroke and exact diagnosis can not be confirmed by cranial CT. Mean age was 52.71 and there were 16 male and 23 female patients. 28 patients diagnosed as acute stroke on MRI, only 9 of them had pathology on CT. Hemorragic acute stroke in 8 patients and cerebral aneurysm in 2 patients had some pathology on MRI, in 19 patients there were no pathology on CT. On the patients who had hemorragic acute stroke and cerebral aneurysmal dilatation, there were no difference between MRI and CT. In conclusion, MRI is more valuable than CT in early diagnosis and planning the treatment of occlusive acute stroke.

1991-1997 yılları arasında kliniğimizde 1200 laparoskopik kolesistektomi (LK) yapıldı. 1200 LK olgusu içersinden, 240 olgu akut kolesistit; 960 olgu ise kronik kolesistit olgusuydu. Sonuçlar, cinsiyet, açığa dönüş, morbidite ve mortalite, ameliyat süresi, yaş, yandaş hastalıklar, geçirilmiş ameliyatlar, gross patolojik görünüm (ampiyemli kese, plastrone kese) gibi ölçütlere göre karşılaştırıldı. Açığa dönüş akut kolesistit olgularından (s=240) 31(%12.9) iken kronik kolesistit olgularmda (s=960) 34(%3.5) idi ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Diğer taraftan akut kolesistit olgularında (s=240) 38(%15.8); kronik kolesistit olgularında (s=960) 54 (%5.6) morbiditeye rastlandı. Fark yine istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). İki grupta da mortaliteye rastlanmadı. Geçirilmiş ameliyatların, plastrone kese, yandaş hastalıkların, anormal laboratuar değerlerinin (bilirubin, alkalen fosfataz, amilaz yüksekliği) risk faktörleri oluşturduğu, açığa dönüş ve morbiditeyi arttırdığı saptandı. Sonuçta, açığa dönüş ve komplikasyon oranı, akut kolesistit olgularmda kronik kolesistit olgularından istatistiksel olarak yüksek olmasına karşın LK'nin avantajlarmdan dolayı akut kolesistit olgularında da bu minimal invazif yöntem tercih edilebilir.

Between 1991-1997,1200 laparoscopic cholecystectomies (LC) were performed in our clinic. Of 1200 LC cases, 240 cases were acute cholecystitis, while 960 cases were chronic ones. Results were compared according to the parameters of sex., age, operation time, conversion to open cholecystectomy (OC), morbidity, mortality and accompanying diseases, previous operations, gross pathological appearance (empyema and piastronated gallbladder). 31 (12.9%) cases with acute cholecystititis (n=240) were converted to open cholecystectomy (OC) while 34(3.5%) cases with acute cholecysititis (n=240) while in 54 (5.6%) cases with chronic cholecystitis (n=960). The difference was also statistically significant (p<0.05). There was no mortality in each group. We founded that previous operations, accompanying diseases, piastronated gallbladder and abnormal gallbladder formed risk factors and increased conversion rate and morbidity. As a result, although the conversion and complication rates in acute colecystititis were significantly higher than those of chronic cholecytitis, LC can also be preferable for the cases of acute cholecystitis due to the advantages of this minimally invasive method.

12 yaşında bir erkek hastada iki taraflı feokromositoma olgusu sunulmaktadır. Bu olgular oldukça ender görülmektedir. İki taraflı olgularda cerrahi girişim ve anestezi uygulaması yüksek risk ve mortalite taşımaktadır. Bir taraftaki tümör çıkarıldıktan sonra diğer taraftaki tümörün halen yerinde oluşu nedeniyle katekolamin salınımı hipertansif atakları uzatmaktadır. İkinci tümör çıkarılıncaya kadar geçen süre tek taraflı tümör rezeksiyonuna göre daha uzun olduğu ve katekolamin salınımı devam ettiği için anestezi morbiditesi artar. Olgumuzda anestezi sonrası hiçbir komplikasyon görülmemiş olup 1 yıl sonra yapılan kontrolde klinik olarak normal bulunmuştur.

We presented here bilateral pheochromocytoma in a 12 year-old boy. These cases are rather rare. Surgery and anaesthesia in bilateral cases have additional risk and mortality rate. After resection of the tumor on one side, cathecolamine discharge from the other side often prolongs the hypertensive attacks. Morbidity due to anaesthesia is usually high in bilateral cases, because resection time of the second tumor is longer that the unilateral resection and cathecolamime releasing continues. No complication were observed in this case and he was clinically normal during one-year control.

Son iki yılda dergimize başvuran 47 makaleye ait 114 incelemeci rapor değerlendirilmiştir. Bu raporlardan 11'i istatistik uzmanlarına ait olup 5'inde (%45.5) önemli istatistiksel hatalar bildirilmiştir. Gerikalan 103 raporda makaleye yeni görüş ve katkı sağlama %28.2, konuyu yeterli derinlikte incelememiş olma %63.1 oranlarında saptanmıştır. Hiçbir raporda dergi kurallarına uygunluk aranmadığı (%0), sadece %15.5 oranda Türkçe dil kusurlarına yönelik eleştiri ve katkılar bulunduğu, editörün ön uyarısına karşın yanızca %31.1 oranda yerli kaynaklar hakkında bilgi verildiği izlenmiştir. Raporların %70.9'u yazının yayınlanması için olumlu görüş taşımaktadır. Raporların üslubu %93.2 oranda objektif bulunmuştur. Bu sonuçlar dergilerin kalitesinde başvuran makalelerin kalitesi kadar inceleme işleminin de önemli olduğunu vurgulamaktadır.

One hundred-forteen among peer reviews of 47 manuscripts were evaluated for the reliability of reviews. Only 29(28.2 percent) of them provided new insight and perspective to the manuscript. Sixty-five (63.1 percent) of the reviews had a complete section-by section review. There was no comment (zero percent) about the rules of journal. Only 16 (15.5 parcent) of reviews provided recommendations on language, Thirty-seven reviews (35.9) percent had domestic references, although there is a pre-requisiting of editor. The final decision for publication was positive in 73 (70.9 percent) reviews and style was good in 96 (93.2 percent).These findings suggest that to obtain a high level quality is not only manuscript itself, but is also a matter of review process.