OBJECTIVE: Patients with human epidermal growth factor receptor-2 (HER-2) + breast cancer are eligible for trastuzumab treatment; therefore, accurate assessment of HER2 status is essential. Immunohistochemistry and in situ hybridisation are currently the most commonly used methods to assess HER2 status. Polimerase chain reaction-based assays allow quantitative determination of HER2 amplification or overexpression, but are not routinely used. We evaluated the relevance of immunohistochemistry, chromogenic in situ hybridisation and real time-polimerase chain reaction for HER2 status determination.
METHODS: We analysed 76 primary breast carcinomas. Blocks of tumours with >10% in situ component were excluded from this study. Haematoxylin–eosin stainings, immunohistochemical stainings and in situ hybridisation techniques were performed on formalin-fixed paraffin-embedded tissue samples. Real time-polimerase chain reaction was performed on RNA extracted from tumour tissue with invazive carcinoma.
RESULTS: We observed statisticaly significant correlation between chromogenic in situ hybridisation and real time-polimerase chain reaction in immunohistochemically 0/1+ and 3+ cases. But, both in situ hybridisation and real time-polimerase chain reaction was heterogen in immunohistochemically 3+ cases.
CONCLUSION: Real time-polimerase chain reaction and immunohistochemistry are highly concordant methods for HER2 status assessment, and concordance was also highly chromogenic in situ hybridisation and immunohistochemistry. Real time-polimerase chain reaction allows a highly reliable quantitative assessment and could be a useful adjunct to immunohistochemistry as a new method.
AMAÇ: Human epidermal growth factor receptor-2 (HER-2) + meme kanser hastaları, trastuzumab tedavisi için uygun hastalardır; bu nedenle HER-2 durumunun doğru bir şekilde değerlendirilmesi gereklidir. HER-2 durumunu değerlendirmek için, geçerliliği olan ve en yaygın kullanılan metodlar immunohistokimya ve in situ hibridizasyondur. Polimeraz zincir reaksiyonu temelli değerlendirmeler, HER-2’ nin amplifikasyonunu (kantitatif polimeraz zincir reaksiyonu) ya da aşırı ekspresyonunu (eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu) gösterir, fakat rutin olarak kullanılmamaktadır. Bu çalışmada, meme kanserinde HER-2 durumunun değerlendirilmesinde; immunohistokimya, kromojenik in situ hibridizasyon ve eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonunun uyumu değerlendirildi.
YÖNTEMLER: Primer meme karsinomu tanısı almış 76 olguyu incelendi. İn situ komponenti >%10 fazla olan bloklar çalışmaya dahil edilmedi. Hematoksilen-eozin boyamalar, immunohistokimyasal boyamalar ve kromojenik in situ hibridizasyon, formalinde fikse parafine gömülü doku örneklerine uygulandı. Eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu, invaziv karsinom içeren tümör dokusundan izole edilen RNA’ da çalışıldı.
BULGULAR: İmmunohistokimyasal olarak 0/1+ ve 3+ olan alt gruptaki olgularda kromojenik in situ hibridizasyon ve eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu değerlendirme sonuçları arasında uyum istatiksel olarak anlamlı (p< 0,0001) saptandı. Ancak immunohistokimyasal olarak 2+ alt grupta kromojenik in situ hibridizasyon ve eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu sonuçlarına göre diğer alt gruplarda daha heterojen bir dağılım olduğu dikkati çekti.
SONUÇ: HER2 durumunu değerlendirmede; Eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu ve immunohistokimya arasında uyum yüksekti. Ayrıca kromojenik in situ hibridizasyon ile immunohistokimya arasında da iyi bir uyum vardı. Eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu, HER2 durumunu değerlendirmede, oldukça güvenilir kantitatif bir değerlendirme sağlar ve yeni bir yöntem olarak immunohistokimyasal yönteme yararlı bir tamamlayıcı olabilir.