Continuing medical education activities of specialists working in secondary health care hospitals in Eastern Anatolian Region

INTRODUCTION: Medical education is a lifelong process of learning. In this sense, continuing medical education starts after graduation from the Faculty of Medicine and continues until the end of the end of one’s medical career. In this study, we prepared a questionnaire in order to find out which activities secondary health care hospitals specialists take part in with respect to scientific and continuing medical education activities.
METHODS: We gave a 25 item questionnaire to 120 specialists working in Kars State Hospital, Muş State Hospital and Bingöl State Hospital so as to find out which activities they participate in with regard to continuing medical education during and after their residentship.
RESULTS: When we analyzed the career plans of the specialists who take part in our study, we have found out that 50% of them consider being an academician and 23% working in private hospitals. The percentage of the specialists who worked on a scientific study apart from their thesis during their internship is 16.7. Whereas the average number of the regular scientific meeting attended during residentship is 2,23, many specialists didn’t attend a regular scientific meeting in a foreign country during that time. In one year, the average number of regular scientific meeting attended in Turkey during the period of specialization is 1,3, while the average number of regular scientific meeting abroad is 0,2.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to results we obtained, increase continuing medical education activities and scientific research of specialist working in secondary health care hospitals in Eastern Anatolian Region compared with their residentship process are outstanding. However we consider the participation to the proficiency exams and inadequacy of certification programs will be eliminated by the promotions and the facilities of medicine societies.

Doğu Anadolu Bölgesi’nde ikinci basamak sağlık kuruluşlarında görev yapan uzman hekimlerin sürekli tıp eğitimi faaliyetleri

GİRİŞ ve AMAÇ: Tıp eğitimi yaşam boyu öğrenme sürecidir. Bu anlamda sürekli tıp eğitimi, tıp fakültesinden mezun olduktan sonra başlar ve hekimlik yaşamının sonuna kadar devam eder. Bu çalışmada perifer devlet hastanelerinde görev yapan uzman hekimlerin bilimsel ve sürekli tıp eğitimi adına hangi faaliyetlerde bulunduklarını öğrenmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı olan bu çalışma için Kars Devlet Hastanesi, Muş Devlet Hastanesi, Bingöl Devlet Hastanesi’nde görev yapmakta olan uzman hekimlerin ihtisas eğitiminde ve sonrasında sürekli tıp eğitimi adına ne gibi faaliyetlerde bulunduklarını öğrenme amaçlı 120 uzman hekime toplam 25 soru içeren anket formu ile düzenlendi.
BULGULAR: Çalışmamıza katılan uzman hekimlerin kariyer planları incelendiğinde %50’si akademisyenlik, %23' ü özel sektörü düşünmektedir. Yan dal tercihi olanların oranı sadece %3,3’ tür. İhtisas eğitimi sürecinde tez dışında bir bilimsel çalışmada bulunanların oranı %16,7’dir. İhtisas eğitimi boyunca toplam katılım sağlanan yurt içi düzenli bilimsel toplantı sayılarının ortalaması 2,23 olmakla birlikte çok sayıda uzman hekim eğitim sürecinde yurt dışı düzenli bilimsel toplantı katılımı olmamıştır. Uzman hekimlik sürecinde yıllık yurt içi katılım sağlanan düzenli bilimsel toplantı sayılarının ortalaması 1,3 olmakla birlikte yıllık yurt dışı düzenli bilimsel toplantı katılımı ortalaması 0,2 olmuştur. Uzman hekimlerin yeterlilik sertifikaları incelendiğinde yurt içi yeterlilik sertifikası olanların oranı %13 olup; yurt dışı yeterlilik sertifikası oranı sadece %3,3‘ tür. Uzman hekimlerin "internetten yayın taramak için PubMed' den başka kullandığınız arama motoru hangisidir?" sorusuna verilen yanıtları incelendiğinde en sık Google Akademik’i kullandıklarını belirtmişlerdir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Elde ettiğimiz sonuçlara göre Doğu Anadolu Bölgesi’nde ikinci basamak sağlık kuruluşlarında görev yapan uzman hekimlerin ihtisas eğitimi süreçleriyle karşılaştırıldığında uzman hekimlik döneminde sürekli tıp eğitimi faaliyetlerinde ve bilimsel çalışmalarda artış göze çarpmaktadır. Ancak yeterlilik sınavlarına katılım ve sertifikasyon programlarındaki yetersizliğin yapılacak teşviklerle ve uzmanlık derneklerinin faaliyetleriyle giderilmesi gerektiğini düşünmekteyiz.