The Relationship of Diastolic Dysfunction And Microalbuminuria in Type 2 Diabetic Patients

AIM: The early stage relationship of diabetic nephropathy and cardiomyopaty, which are the microangiopathic complications of diabetes mellitus, were invastigated in 80 non insulin dependent diabetic (NIDDM) patients and 40 matched healthy control subjects. MATERIAL and METHOD: Three groups were made for this study: Forty diabetic patients (NIDDM) who had microalbuminuria made the first group, forty diabetic patients (NIDDM) who did not have microalbuminuria the was second group and forty healthy volunteers formed the control group. Onset of diabetes age was the same in Group 1 and 2. Fractional shortening, ejection fraction, left ventricular end diastolic posterior wall thickness, the ratios of early and atrial late peaks (E/A ratio) were measured by 2-D and Doppler echocardiograpy. RESULTS: No differences were found in systolic function among the three groups. Left ventricular end diastolic posterior wall thickness was measured, it was significantly higher in Group 1 than in Group 2 and in Group 3, although all subjects had left ventricular end diastolic posterior wall thickness within the normal limits. Interventricular septum thickness was the same in all three groups. Unlike Group 2 and 3, there was left ventircular diastolic dysfunction in Group 1. CONCLUSION: It is concluded that diastolic dysfunction and microalbuminuria occured concurrently in the early stage of diabetes mellitus. Periodic echocardiographic controls in mi- croalbuminuric diabetic patients are recommended.

Tip İki Diyabetli Olgularda Sol Ventrikül Diyastolik Fonksiyon Bozukluğu Ve Mikroalbuminüri İlişkisi

AMAÇ: Bu çalışmada, diyabetin mikroanjiopatik komplikasyonlarından olan nefropati ve diabetik kardiomiyopati'nin erken dönemde birbirleri ile ilişkisi araştırılmıştır. GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışmada üç grup oluşturuldu: Mikroalbuminürisi olan Tip II diyabetli 40 olgu (1. Group), mikroalbuminürisi olmayan Tip II diyabetli 40 olgu (2.grup), mikroalbuminürisi olmayan Tip II diyabetli 40 sağlıklı olgu (3. Grup). Grup 1 ve 2 arasında diyabet süresi açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Tüm olguların, iki boyutlu ve Doppler ekokardiografi ile fraksiyonel kısalma, ejeksiyon franksiyonu, sol ventrikül diyastol sonu arka duvar kalınlığı, diyastol sonu ventriküler bölme kalınlığı pek erken diastolik pik (E), pik geç (atrial) diyastolik hız (A), erken ve geç piklerin oram (E/A) oranları ölçüldü. BULGULAR: Her üç grupta sistolik fonksiyonlar açısından fark yoktu. Sol ventrikül diyastol sonu arka duvar kalınlığı, tüm olgularda normal sınırlar içinde idi. Buna rağmen, Grup l'de, Grup 2 ve Grup 3'den anlamlı derecede yüksek değerler bulundu, diyastol sonuVentiküler septum değerleri açısından gruplar arasmda fark yoktu. Grup l'de sol ventrikül diyastolik fonksiyon bozukluğu saptanırken, Grup 2 ve 3'te yoktu. SONUÇ: Diyabetik nefropatinin erken bulgusu olan mikroalbuminüri ile diyabetik kardiyomiyopatinin erken bulgusu olan sol ventrikül diyastolik bozukluğun birlikt gelişmektedir. Mikroalbumiinüri saptanan her diyabetik olguda periyodik Doppler ekokardiografi kontrollerinin yapılması yararlı olacaktır.