The Effect Of Teriparatide Therapy On Regulators Of Bone Turnover And Qualeffo-41

Aim: The aim of this cross-sectional study was to compare the effects of teriparatide therapy on anabolic hormones and bone turnover markers and quality of life in patients with osteoporotic fractures. Material and method: Patients with severe osteoporosis defined as lumbar total T-score or femur neck T-score ? -4.0 and at least 2 lumbar vertebral compression fractures were enrolled. 15 patients were on teriparatide therapy and 15 patiens had no therapy. ALP, osteocalcin, GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels were determined. QUALEFFO-41 was used for QOL evaluation. Findings: In the teriparatide group ALP and osteocalcin levels were significantly higher (p<0.05). GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels did not differ significantly (P>0.05). In teriparatide patients, physical function (a,b,c,d,e), general health evaluation (f) and total QUALEFFO-41 scores were significantly lower, while mental function (g) scores were significantly higher (p<0.05). Physical function scores b and c were negatively correlated with IGF-1 (p<0.05). Treatment duration in teriparatide group was negatively correlated with physical function scores a, b, c, d and general health score (f) (p<0.05). Conclusion: In this study teriparatide therapy was shown to raise the levels of bone turnover markers significantly and affect quality of life positively in osteoporotic patients with vertebral fractures and these improvements were correlated with treatment duration.

Teriparatid Tedavisinin Kemik Döngüsü Düzenleyicileri Ve Qualeffo-41 Üzerine Etkisi

Amaç: Osteoporotik vertebral kırık nedeniyle teriparatid tedavisi alanlarda kemik döngüsü düzenleyicileri ile yaşam kalitesi ölçütlerinin incelenmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kemik mineral yoğunluğu ölçüm değerlerine göre ileri osteoporotik (toplam lomber omurga veya femur bölgesi T skoru ? -4.0 ) ve en az iki vertebrada kompresyon fraktürü olan olgular (Grup B, s=15, teriparatid alan / Grup A, s=15, tedavi almayan) alındı. Serum ALP, osteokalsin, BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG değerlendirildi. Yaşam kalitesi özel bir anket olan QUALEFFO-41 ile değerlendirildi. Bulgular: Tedavi grubunda alkalen fosfataz ve osteokalsin değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksekti (p<0,05). BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tedavi alan grupta fiziksel işlev (a,b,c,d,e), genel sağlık değerlendirmesi (f) ve toplam QUALEFFO puanları düşük (p<0,05); zihinsel işlev (g) değerlendirme puanı ise yüksek bulundu (p<0,05). Tedavi alan grupda yaşam kalite dizininde yeralan fiziksel işlev “b” ve “c” skorları ile “IBF-1” arasındaki ilişki olumsuz idi(p<0,05). Tedavi edilen olguların yaşam kalite dizin skorları ile tedavi süresi incelendiğinde; fiziksel işlev skoru “a,b,c,d” ve genel sağlık skoru “f” ile tedavi süresi arasında olumsuz ilişki saptandı (p<0,05). Sonuç: Osteoporotik vertebral kırıklı olgularda teriparatid tedavisinin kemik formasyon belirteçlerinde artış sağladığı, yaşam kalitesini olumlu yönde etkilediği ve bu durumun tedavi süresiyle ilişkili olduğu saptanmıştır.