Amaç: Osteoporotik vertebral kırık nedeniyle teriparatid tedavisi alanlarda kemik döngüsü düzenleyicileri ile yaşam kalitesi ölçütlerinin incelenmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya kemik mineral yoğunluğu ölçüm değerlerine göre ileri osteoporotik (toplam lomber omurga veya femur bölgesi T skoru ? -4.0 ) ve en az iki vertebrada kompresyon fraktürü olan olgular (Grup B, s=15, teriparatid alan / Grup A, s=15, tedavi almayan) alındı. Serum ALP, osteokalsin, BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG değerlendirildi. Yaşam kalitesi özel bir anket olan QUALEFFO-41 ile değerlendirildi. Bulgular: Tedavi grubunda alkalen fosfataz ve osteokalsin değerleri kontrol grubuna göre anlamlı yüksekti (p<0,05). BH, IBF-1, IBFBP-3 ve SHBG açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Tedavi alan grupta fiziksel işlev (a,b,c,d,e), genel sağlık değerlendirmesi (f) ve toplam QUALEFFO puanları düşük (p<0,05); zihinsel işlev (g) değerlendirme puanı ise yüksek bulundu (p<0,05). Tedavi alan grupda yaşam kalite dizininde yeralan fiziksel işlev “b” ve “c” skorları ile “IBF-1” arasındaki ilişki olumsuz idi(p<0,05). Tedavi edilen olguların yaşam kalite dizin skorları ile tedavi süresi incelendiğinde; fiziksel işlev skoru “a,b,c,d” ve genel sağlık skoru “f” ile tedavi süresi arasında olumsuz ilişki saptandı (p<0,05). Sonuç: Osteoporotik vertebral kırıklı olgularda teriparatid tedavisinin kemik formasyon belirteçlerinde artış sağladığı, yaşam kalitesini olumlu yönde etkilediği ve bu durumun tedavi süresiyle ilişkili olduğu saptanmıştır.

Aim: The aim of this cross-sectional study was to compare the effects of teriparatide therapy on anabolic hormones and bone turnover markers and quality of life in patients with osteoporotic fractures. Material and method: Patients with severe osteoporosis defined as lumbar total T-score or femur neck T-score ? -4.0 and at least 2 lumbar vertebral compression fractures were enrolled. 15 patients were on teriparatide therapy and 15 patiens had no therapy. ALP, osteocalcin, GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels were determined. QUALEFFO-41 was used for QOL evaluation. Findings: In the teriparatide group ALP and osteocalcin levels were significantly higher (p<0.05). GH, IGF-1, IGFBP and SHBG levels did not differ significantly (P>0.05). In teriparatide patients, physical function (a,b,c,d,e), general health evaluation (f) and total QUALEFFO-41 scores were significantly lower, while mental function (g) scores were significantly higher (p<0.05). Physical function scores b and c were negatively correlated with IGF-1 (p<0.05). Treatment duration in teriparatide group was negatively correlated with physical function scores a, b, c, d and general health score (f) (p<0.05). Conclusion: In this study teriparatide therapy was shown to raise the levels of bone turnover markers significantly and affect quality of life positively in osteoporotic patients with vertebral fractures and these improvements were correlated with treatment duration.

Amaç: Obesite ile ilişkili sağlık sorunlarının izleminde bir üçüncü basamak sağlık kuruluşunun hasta özeliklerini ortaya koymak. Gereç ve Yöntem: Kasım 2012 - Şubat 2013 tarihleri arasında, İzmir Tepecik Eğitim Araştırma Hastanesi Obezite Polikliniği’ne başvuran hastalar geriye dönük değerlendirildi. Hastaların vücut kitle indeksleri hesaplanarak; vücut kitle indeksi 25– 29,9 arasında olanlar kilolu, 30–39,9 arasında olanlar şişman ve >40 olanlar hasta şişman olarak kabul edildi. Hastaların LDL değerleri, ek hastalıkları, ilaç kullanım öyküleri de sorgulandı. Bulgular: Polikliniğe başvuran 95 (%22,3) erkek, 331 (%77,7) kadın, toplam 426 hastanın yaş ortalaması 44,1+12,7 (16-77) yaş idi. Hastaların vücut kitle indeksi ortalaması 35,0+5,7 (25-56) olarak hesaplanırken; 63 hasta (%14,8) kilolu, 265 hasta (%62,2)şişman, 98 hasta (%23) hasta şişman olarak kaydedildi. LDL değerleri 211 hastada (%49,5) 100’ün altında, 130 hastada (%30,5) 100–130 arasında, 85 hastada (%20) 130’un üzerindeydi. Toplam 335 hastada ek hastalık tespit edilirken; en sık eşlik eden hastalık 148 hasta (%44,2) ile hipertansiyon ve 99 (%29,6) hasta ile diyabet olarak kaydedildi. Ayrıca hiperlipidemi, tiroid fonksiyon bozuklukları, kronik obstruktif akciğer hastalığı, artrit, depresif bozukluk gibi hastalıklar değişik oranlarda tespit edildi. Bu hastalıklarla ilişkili olarak en sık kullanılan ilaçların, 113 hastada (%42,2) antihipertansifler ve ikinci sıklıkta 80 hastada (%29,9) oral antidiyabetikler olduğu gözlendi. Sonuç: Obesite polikliniğine başvuran hastaların yaklaşık dörtte birinde obesite hastalık düzeyindedir. Şişmanlığa hipertansiyon ve diyabet başta olmak üzere tabloyu ağırlaştıran pek çok hastalık eşlik etmektedir.

Aim: Obesity is a disease that occurs as a result of abnormal or excessive body fat tissues. This study aims the evaluation of patients applied to Tepecik Training and Research Hospital Obesity Policlinic in the first 4 months period. It attempts to put forward the profiles of a third step health institution patients in regard to the follow up of obesity and related health problems which is a subject of first step health institutions in particular. Material and Method: The patients applied to Tepecik Training and Research Hospital Obesity Policlinic between November 2012 and February 2013 are evaluated retrospectively. The body mass indexes (BMI) of patients were calculated and they are accepted as overweight, obese or morbid obese according to their BMIs in between 25-29,9, 30-39,9 and >40 respectively. Besides, their LDL values, additional illnesses and drug utilization histories were also questioned. Findings: While 95 (22,30%) of the patients were male, 331 (77,70%) of them were female and the average age of 426 patients in total was 44,10+12,71(min: 16-max: 77). As the average BMI of the patients was calculated as 35,04+5,69 (min: 25- max: 56); 63 (14,79%) patients were recorded as overweight, 265 (62,21%) patients were recorded as obese and 98 (23%) were recorded as morbid obese. The LDL values were under 100, between 100&130 and above 130 at 211 (49,53%), 130 (30,52%) and 85 (19,95%) patients respectively. While additional illnesses were determined at 335 patients, the prevailing accompanying ones were hypertension at 148 (44,18%) and diabetes at 99 (29,55%) patients. Furthermore, various illnesses such as hyperlipidemia, thyroid dysfunctions, chronically obstructive lung disease, arthritis and depressive disorder were determined at different rates. It is observed that the first and second prevalently used drugs related with these illnesses were antihypertensives at 113 (%42,16) patients and oral antidiabetics at 80 (%29,85) patients. Conclusion: Adult patients of all age groups apply to obesity policlinics and morbid obesity is determined at approximately one fourth of these patients. Many illnesses accelerating the morbidity; notably hypertension and diabetes, accompany obesity. Integrated health care and management is the fundamental principle in dealing with obese patients.

Amaç: Vitamin B12 eksikliği tanısı almış bireylerde eksikliğin şiddeti ile etiyolojik faktörler ve laboratuvar özellikleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: 2012 yılında Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesi Birinci Dahiliye Polikliniğinde B12 vitamin eksikliği tanısı almış hastalar geriye dönük incelendi. Bu hastaların klinik ve laboratuvar bulguları geriye dönük değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 367 olgunun yaş ortalaması 38,71±17,682/yıl (14-90) olup 265’i kadın (%72); 112’si(%28) erkekti. Ortalama B12 vitamin düzeyleri 146,99±32,642 (44,75-196,80 )olarak saptandı. Olguların yarısında (s=182) ağır B12 eksikliği vardı (?150pg/dl).Olguların vitamin B12 eksikliği seviyeleri ile yaş, cinsiyet, ilaç kullanımı (proton pompa inhibitörleri, metformin) ve tam kan sayımı ölçütleri arasında istatistiksel anlamlı ilişki bulunmadı. Sonuç: Vitamin B12 eksikliği Şanlıurfa bölgesinde önemli bir sağlık sorunudur. Semptomatik hastalarda periferik kan sayımı incelemesi B12 eksikliği tanısını dışlamada yetersizdir.

Aim: To investigate the correlation of etiological factors with laboratory parameters in vitamin B12 deficient patients. Material and Method: Patients who were recorded as B12 defficiency at the first Internal Medicine outpatient clinic in Sanlıurfa Training and Research Hospital during 2012 were included. Their clinical findings and laboratory findings were assessed,retrospectively. Findings: The mean age of 367 patients were 38,71±17,682/years and %72 (n=265) of them were female. Mean vitamin B12 levels were146,99±32,642pg/ml. Half of the patients had a severe B12 defficiency (?150pg/ml). No statistical significance was found between the B12 levels; age,gender, drugs(proton pump inhibitors, metphormin) and peripheral blood parameters. Conclusions: Vitamin B defficiencyis a serious health problem at Sanlıurfa region. The examination of peripheral blood parameters of symptomaic patients is not enough to exclude vitamin B12 defficiency.

Amaç: Hastane çalışanlarında premenstruel sendrom (PMS) sıklığı ve depresyonla ilişkisini incelemek. Gereç ve Yöntem: 2008 yılında 3 aylık periodda sözlü onam alınarak İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi ile İzmir Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesinde çalışan doktor, hemşire ve diğer personele premenstruel sendrom sıklığını belirlemek amacıyla; Adet Öncesi Bulguları Değerlendirme Formu (Premenstruel symtoms screening tool-PSST) ile yüz yüze görüşme yöntemiyle anket uygulandı. Tüm olgulara depresyon varlığını belirlemek amacıyla Beck Depresyon Ölçeği verilip doldurmaları sağlandı. Olguların premenstruel sendromla ilişkili olabilecek ayrıntılı demografik özelliklerini belirleyen (yaş, eğitim, doğurganlık özellikleri, üreme sağlığı ve menstruel özellikleri, kontrasepsiyon, özgeçmiş, laboratuvar, beslenme, kafein alımı, spor, uyku vb.) 52 soru yöneltildi ve kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya 350 hastane çalışanı kabul edildi. Hastane çalışanlarında Orta şiddette/şiddetli PMS sıklığı %30, Premenstuel Disforik Bozukluk (PDB) sıklığı %10,9 saptanmıştır. PMS olmayanlarda en sık ‘fiziksel belirtiler’ görülürken, PMS/PDB olanlarda en sık görülen belirti ‘kızgınlık/asabiyet’ tir. Bekar ve boşanmış kişilerde, beslenmesi fazla miktarda tuz içerenlerde, sigara içenlerde, ailesinde PMS veya depresyon öyküsü olanlarda, bilinen depresyon, postpartum depresyon, epilepsi ve migren tanısı olanlarda PDB sıklığının arttığı saptanmıştır. Dismenore ve adet kanaması şiddeti arttıkça PDB sıklığında artış tespit edilmiştir. Gebelikten herhangi bir yöntemle korunanlarda, yöntemler arasında da oral kontraseptif (OK) ve rahim içi araç (RİA) ile korunanlarda PMS/PDB sıklığının azaldığı saptanmıştır. Depresyonu olanlarda PMS/PDB sıklığında anlamlı artış gözlenmiştir. Bu çalışmada hastalarda premenstruel belirti görülme oranı %87,4’tür. Sonuç: Hastane çalışanlarında PMS/PDB sıklığı ile depresyon arasında anlamlı ilişki saptanmıştır.

Aim: To examine frequency of premenstrual syndrom(PMS) and relationship between depression in hospital workers. Material and Method: In 2008, based on 3 month study period with oral conset to determine the prevalance of premenstrual syndrom, PSTT(premenstrual syndrome screening tool) was applied to doctors, nurses and other staff working in Izmir Tepecik Education and Research Hospital and Aegeon Obstetrics and Gynecology Traning and Research Hospital by face to face survey method. All participants were provided to complete Beck Depression Inventory in order to determine the presence of caffeine intake, exercise, sleep, etc) which may be related to premenstrual syndrome, was directed and recorded. Findings: 350 hospital employees were considered in the study. Among the study group, 30% had Moderate to Severe PMS and 10,9% had (Premenstrual Dysphoric Disorder) PMDD. The most common symtoms were ‘physical symtoms’ in No/Mild PMS group and ‘anger/irritability’ in Moderate to Severe PMS/PMDD group. PMDD frequency was increased in those who were single or divorced, taking too much salt in diet or smoking cigratte,who had a diagnosıs of depression, postpartum depression, epilepsy and migraine or family history of depression. Dysmenorrhea and menstrual bleeding severity was related to increased PMDD prevalance. Prevalance of PMS/PMDD was decreased by the utilization of IUD(intrauterin device), OCP (oral contraceptive pills) or any contraception methods. PMS/PMDD prevalance was significantly increased by teh presence of depression. In this study the rate of premenstrual symtoms are 87.4% in patients. Conclusion: There was a significiant relationship between PMS/PMDD and depression in hospital employees.

Amaç: Behçet hastalığı tekrarlayan oral aft, genital ülser ve göz lezyonları ile karakterize kronik inflamatuar bir hastalıktır. Prematür ejakülasyon hem erkek hem de eşinde psikolojik problemlere yol açan sık rastlanılan erkek seksüel fonksiyon bozukluğudur. Behçet hastalığında prematür ejakülasyon görülme oranını ve bunu normal sağlıklı kontrol ile karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Uluslararası tanı kriterlere göre Behçet hastalığı tanısı almış 70 erkek hasta ve 70 normal sağlıklı kontrol çalışmaya dâhil edildi. Normal sağlıklı kontrol hastanemizde çalışan sağlık personellerinden seçildi. Prematür ejakülasyon şikâyeti olan hastalar, detaylı hikâye ve intravaginal ejakülasyon zamanı saptanması sonrası, Waldinger tarafından tanımlanan alt gruplara ayrıldı. Bulgular: Prematür ejakülasyon, 70 Behçet hastasının 24 ünde (%34,2), 70 normal sağlıklı kontrol’ün 22 sinde (%31,4) görüldü. Prematür ejakülasyon oranı açısından her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Behçet hastaları arasında, ortalama intravaginal ejakülasyon zamanı, prematür ejakülasyon tanısı alanlarda 112,4±55,2 (12- 375) saniye iken, prematür ejakülasyon tanısı almayanlarda 246.9±104,5 (126-812) saniye bulundu (p<0.05). Normal sağlıklı kontrol grubunda, ortalama intravaginal ejakülasyon zamanı, prematür ejakülasyon tanısı alanlarda 112,9±52,2 (14-385) saniye iken, prematür ejakülasyon tanısı almayanlarda 247,3±106.1 (125-820) saniye bulundu (p<0.05). Sonuç: Behçet hastalarında prematür ejakülasyon görülme oranı normal sağlıklı kontrol ile benzer bulunmuştur. Diğer çalışmalara benzer şekilde, prematür ejakülasyon görülen hastalar arasında en sık olarak hayat boyu prematür ejakülasyon görülmüştür.

Aim: Behçet's disease (BD) is a chronic inflammatory disease characterized by recurrent aphthous oral ulcers, genital ulcers and eye lesions. Premature ejaculation (PE) is a common male sexual dysfunction that can cause psychological problems both for the man and his partner. Our objective in this study was to determine the incidence of PE in BD, and to compare with normal healthy controls (NHC). Material and Method: We enrolled 70 male patients who were diagnosed with BD according to the international diagnostic criteria and 70 NHC who were chosen among the health care professionals working in our hospital in this study. Of the patients with PE complaint, a detailed medical history was taken, intravaginal ejaculatory latency time (IELT) was determined, and afterwards subjects were divided into subgroups defined by Waldinger. Findings: PE was determined in 24 (34.2%) of 70 BD cases, whereas in 22 (31.4%) of 70 NHC subjects. In terms of PE ratio, statistically significant difference was not detected between the two groups (p> 0.05). Among BD cases, the mean IELT was maeasured as 112.4 ± 55.2(12-375) seconds for those with PE, whereas 246.9 ± 104.5(126-812) seconds for those without PE (p <0.05). Among NHC group, those who were diagnosed with PE displayed the mean IELT to be 112.9 ± 52.2(14-385) seconds, while who were not diagnosed with PE 247.3 ± 106.1(125-820) seconds (p <0.05). Conclusion: The incidence of PE in patients with BD were similar to NHC group. Compatible with other studies, PE which is reported most frequently among BD, has been detected life time long.

Bu olgu sunumunda, perkütan nefrolitotomi için roküronyum ile genel anestezi uygulanan miyastenia gravis’li 75 yaşındaki hastada sugamadeks ile postoperatif mekanik ventilasyon gerektirmeyen başarılı bir anestezi yönetimini sunmak istedik

In thiscase report, we want to present a successful anesthetic management of percutaneous nephrolithotomy operation under general anesthesia with rocuronium for the 75-year-old patient with myasthenia gravis that does not require postoperative mechanical ventilation with using sugammadex.

Bu olgu sunumunda genel anestezi altında radikal retropubik prostatektomi geçiren ve postoperatif analjezi için intratekal morfin uygulanan bir olguda postoperatif gelişen baş ağrısına yaklaşım sunulmuştur. Postoperatif analjezi amacıyla intratekal morfin uygulanan olguda hastanın konumuyla ilişkili olmayan baş ağrısı başladı, 1 ay sonra yüzünün sol tarafında duyu kaybı ve sol ekstremitelerinde 4/5 güçsüzlük gelişti. Nörolojik bakı ve bilgisayarlı tomografi sonrası sağ arka parietooksipital kitle tanısı kondu. Kranyotomiyle çıkarılan kitlenin medulloblastom olduğu anlaşıldı.. Sonuç olarak lomber ponksiyon sonrası konuma bağlı olmayan baş ağrısı var ise kafaiçi oluşum için ayrıntılı klinik ve radyolojik değerlendirme yapılmasının uygun olacağı düşüncesindeyiz.

Management of postoperative headache which developed after radical retropubic prostatectomy under general anesthesia and intrathecal morphine for postoperative analgesia was presented in this case. The patient, who received intrathecal morphine for postoperative analgesia, had nonpostural headache. After numbness at left part of his face and 4/5 paresis on his left extremities developed a month later. Following neurological examination, computed tomography of the brain revealed a posterior parieto-occipital mass. The mass removed by a craniotomy was medulloblastoma. If there is nonpostural headache after lumbar puncture, detailed clinical and radiological evaluation is important for to detect possible intracranial events.

Analjeziklere yanıt vermeyen elbileği ağrılı, 26 ve 28 yaşında iki olguda, skafoid kemiklerinde ağrılı intraosseöz ganglion kisti saptandı.Olgularda travma öyküsü yoktu. İki hastaya da küretaj ve otolog spongiöz kemik grefti uygulandı. Bir yıl sonundaki kontrollerinde ağrı yoktu, elbileği hareket genişlikleri tamdı ve çekilen grafilerinde kistin içinin tamamen süngersi kemikle dolduğu gözlendi.

26 and 28 years old patients with analgesic resistant pain at wrist had intraosseous ganglion cyst of scaphoid. There was no history of trauma. Both patients underwent curettage and autologous bone grafting with cancellous bone graft. There was no pain or wrist motion restriction about one year later. Interior of the cyst was completely filled with cancellous bone at the xrays.

Bu olgu sunumunda; 46 yaşındaki erkek hastada, ana pulmoner arter ve dallarının seyrek görülen poststenotik gelişmiş anevrizması bildirilmektedir.Cerrahi girişim ile, ana pulmoner ve sol pulmoner arter rezeksiyonu sonrası arter devamlılığı 28mm Dakron tubuler greft ile sağlandı.Sağ pulmoner arter grefte reimplante edildi. Hasta evine sorunsuz olarak gönderildi.

We would like to report a rare case of post-stenotic aneurysm of the pulmonary trunk and its left branch in a 46-year-old male. Through a surgical approach the pulmonary trunk and its left branch were excised and reconstructed using a 28mm Dacron tube graft; the right pulmonary branch was then reimplanted on the right side of the tube. The patient was discharged from hospital uneventfully.