Evatuation of the Etiology, Clinical Findings and Risk Factors in Patients with Status Epilepticus Admitted in Dr. Behçet Uz Children's Hospital

Aim: Status epilepticus (SE) is among the most common neurological ernergencies in childhood with significant morbidity and mortality risks. In this study, we investigated etiology, clinical presentation and risk factors of SE in pediatric age group prospectiuely. Methods: A total of 52 patients (mean age 38.46 ± 39.06 months) consisted of 22 girls (42.3%) and 30 boys (57.7%) who w ere hospitalized in Izmir Behçet Uz Children's Research and Education Hospital between October 2005-March 2006 were included in the study. All cases were evaluated in respect to age, sex, duration of SE, type of seizure, etiological factors and neurologic examination findings. Student t-test and Fisher-exact test were applied for statistical analysis. All statistical analyses were made ıvith SPSS 12.0 software. Results: There were 34 (%65.4) one-year-old and younger cases. Durations of status epilepticus were 30-60 min, and longer than 60 min in 30 (57.6%) and 22 (42.4%) cases, respectively. Types of seizure were convulsive and non-convulsive in 48 (92.3%) and 4 (7.6%) patients, respectively; subtypes included tonic-clonic, tonic, myoclonic, and clonic in 36 (69.2%), 6 (11.5%), 4 (7.6%), and 2 (3.8%) patients, respectively. Generalized and partial epilepsy w ere observed in 82.6%o and 16.4%) of the patients, respectively. Half of all patients had been diagnosed epilepsy and presented with SE. SE was seen in 15 (%57,7) cases 12 months later after the epilepsy diagnosis. Six (11.6%) patients had had febrile convulsions previously Abnormal neurological examination and mental retardation were detected in 41 (78.8%) and 28 (53.8%) patients, respectively. Etiology was symptomatic in 46 (88.4%) patients, and cryptogenic in 6 (11.4%o) patients. Twelve patients (23%) used only one drug, while 14 (%54) patients were on polypharmacy. Seizures were controlled by phenytoin in 46.1%, midazolam in 36.5%, pentobarbital in 5.7%, propofol in 7.6%o, and intravenous valproat in 3.8% of patients. Anesthesia (midazolam, pentobarbital, propofol) was used in 26 patients. Mortality rate was 7.6%. In patient groups which presented with SE, mental retardation rate vuas significantly higher in patient group who had epilepsi priorly when compared with patients who were not previously diagnosed as epilepsi (p<0.001). Conclusion: During the childhood, SE is observed more commonly during the onset of epilepsy; in children with younger ages; and in those with symptornatic etiologies and that accompanying mental retardation is significantly more common in patients who already had diagnosed as epilepsy. We conclude that patients with those features should be followed more closely.

İzmir Dr.Behçet Uz Çocuk Hastanesine Status Epileptikus Kliniği ile Başvuran Hastalarımı Etyoloji, Klinik Bulgular ve Risk Faktörleri Yönünden Değerlendirilmesi

Amaç: Status epileptikus (SE) çocukluk çağında en sık görülen nörolojik acil durumlardan biri olup ciddi morbidite ve mortalite riskine sahiptir. Bu çalışmada, hastanemize SE kliniği ile getirilen çocukların etyoloji, klinik bulgular ve risk faktörleri yönünden değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesine SE kliniği ile başvuran ve yatırılarak tedavi edilen 22 kız, 30 erkek toplam 52 hasta (yaş ort. 38.46 ± 39.06 ay) çalışma kapsamına alındı. Tüm olgular, yaş, cinsiyet, status süresi (dk), nöbet tipi, etyolojik faktörler ve anormal nörolojik muayene bulguları yönünden değerlendirildi. Önceden epilepsi tanısı olan ve olmayan hastalar arasında risk faktörleri yönünden ilişki arandı. İstatistiksel değerlendirmede Student t-test, Ki-kare ve Fisher-exact testleri kullanıldı. Tüm istatistikler SPSS 12.0 programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Bir yaş ve altında 34 (%65.4) olgu saptandı. Status epileptikus süresi 30 (%57.6) olguda 30-60 dk, 22 (%42.4) olguda 60 dk'nın üzerinde bulundu. Nöbet tipi 48 (%92.3) olguda konvülzif, 4 (%7.6) olguda non-konvülzif olmak üzere; 36 (%69.2) olgu tonik-klonik, 6 (%11.5) olgu tonik, 4 (%7.6) olgu myoklonik, 2 (%3.8) olgu klonik nöbet geçirmişti. Olguların %82.6'sında jeneralize, %16.4'ünde parsiyel epilepsi tanımlandı. Olguların %50'si daha önce epilepsi tanısı alıp status epileptikus ile başvuran hastalardı. Bu olguların 15'inde (%57.7) epilepsi tanısından 12 ay sonra SE kliniği izlendi. Olguların 6 (%11.6)'sında febril konvulsiyon geçirme öyküsü saptandı. Kırk bir (%78.8) olguda anormal nörolojik muayene bulgusu, 28 (%53.8) olguda mental retardasyon saptandı. Etyoloji 46 (%88.4) olguda semptomatik, 6 (%11.4)'ünde kriptojenik idi. Olguların 12'si (%46) tek, 14 (%54)'ü polifarmasi kullanıyordu. Nöbetler olguların %46.1'inde fenitoin, %36.5'inde midazolam infüzyonu, %5.7'sinde pentobarbital, %7.6'sında propofol, %3.8'inde valproatın intravenöz yolla uygulanmasıyla kontrol altına alındı. Anestezi (midazolam, pentobarbital, propofol) toplam 26 hastaya uygulandı. Mortalite oranı % 7.6 olarak tespit edildi. Önceden epilepsi tanısı ile izlemde olan ve olmayan hastalar SE gelişimine etki eden risk faktörleri yönünden karşılaştırıldığında önceden epilepsisi olanlarda mental retardasyon varlığı istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.001). Sonuç: SE'un semptomatik etyolojili Küçük yaş gruplarındaki çocuklarda, epilepsinin başlangıç yıllarında ve özellikle mental retardasyonu olan epilepsili hastalarda daha sık görülme eğiliminde olduğu görüldü. Bu risk faktörlerine sahip olan epilepsili çocuk hastaların daha sık ve dikkatli bir şekilde izlenmeleri gerektiği kanısına varıldı.