Posttransplantation Vesicoureteral Reflux in Renal Grafts and Their Outcomes in Pediatric Transplantation: Should We Be Afraid ?

Objective: Demographical, pre-transplantation and post-transplantation features and post-treatment results of four pediatric cases, who had vesicoureteral reflux (VUR) in the graft kidney, were discussed.
Methods: Transplantation age, primary diagnosis, VUR to pretransplantation in native kidneys, history of bladder dysfunction, bladder capacity, results of urodynamic studies, donor and its features, induction treatments and ongoing immunosuppressive treatments, acute rejection episodes, CMV and BK infections, VUR grade in the renal graft, DMSA results, treatment type and its outcomes, and the renal graft functions of four patients who underwent kidney transplantation at Tepecik Training and Research Hospital between 2008 and 2016 and for whom VUR was determined via voiding cystourethrography (VCUG) due to recurrent urinary tract infections, were evaluated.
Results: All of four cases were female. Their mean transplantation age was 8.7 years (5-16). High grade (Grade 4) VUR was determined in the graft kidney in all but one. DMSA included multiple scar foci apart from one case having low grade VUR. Cases were primarily treated endoscopically and then by open surgery. Spontaneous recovery occurred in one case. Graft dysfunction was not observed in any of the cases.
Conclusion: VUR is an important risk factor in recurrent urinary tract infections after post-transplantation. A special assessment should be done for the patient in the presence of VUR and conservative and surgical treatments should be executed together. It should be remembered that VUR can be spontaneously regressed by the bladder capacity increasing treatments and prophylaxis.

Pediatrik Posttransplantasyon Renal Greftlerdeki Vezikoüreteral Reflü ve Sonuçları: Korkmalı mıyız?

Amaç: Greft böbreğinde vezikoüreteral reflü (VUR) olan dört pediatrik olgunun demografik, transplantasyon öncesi ve transplantasyon özellikleri ve tedavi sonrası sonuçları tartışıldı.
Yöntem: 2008-2016 yılları arasında Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde böbrek nakli yapılan ve rekürren idrar yolu enfeksiyonu nedeniyle voiding sistouretrografiyi (VCUG) ile graft böbrekte VUR tespit edilen dört hastanın transplantasyon yaşı, primer tanısı, nativ böbreklerde pre transplantasyon VUR, mesane disfonksiyonu öyküsü, mesane kapasitesi, ürodinamik çalışmaların sonuçları, donör ve özellikleri, indüksiyon tedavileri ve devam eden immünosüpresif tedaviler, akut rejeksiyon epizotları, CMV ve BK enfeksiyonları, VUR derecesi, DMSA sonuçları, tedavi şekli ve sonuçları ve böbrek greft fonksiyonları değerlendirildi.
Bulgular: Dört vakanın tümü kızdı. Ortalama nakil yaşı 8.7 (5-16) yıl idi. Greft böbreklerinden bir tanesi dışında hepsinde (4. derece) VUR tespit edildi. DMSA, düşük dereceli VUR olan bir olgu dışında çoklu skar odakları içeriyordu. Olgular öncelikle endoskopik olarak ve daha sonra açık cerrahi ile tedavi edildi. Bir vakada kendiliğinden iyileşme meydana geldi. Hiçbir olguda greft fonksiyon bozukluğu gözlenmedi.
Sonuç: VUR, nakil sonrası tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonlarında önemli bir risk faktörüdür. VUR varlığında hasta için özel bir değerlendirme yapılmalıdır. Konservatif ve cerrahi tedaviler birlikte uygulanmalıdır. VUR’un mesane kapasitesi arttırıcı tedaviler ve profilaksi ile kendiliğinden gerileyebileceği unutulmamalıdır.