Frequency of Newborn Resuscitations and Accompanying Risk Factors: A Prospective Study From an Obstetrics Hospital in İzmir

Aim: Neonatal mortality rate, which could possibly be reduced by employment of several approued and low-cost treatment approaches, has not been changed in the past several years. Besides, this rate has been increased in some countries. The objectives of this study are to find out the freguency of resuscitations in the delivery room and to investigate the accompanying risk factors. Methods: All infants born in Ekrem Hayri Üstündağ Obstetrics and Gynecology Hospital were investigated in terms of treatment approaches and the need for resuscitation according to risk factors in the delivery room and clinical follow. Noninuasiue (via mask) positive-pressure ventilation (NPPV), endotracheal intubation and intravenous drug administration were accepted as resuscitation procedures. Results: Resuscitation was applied to 1.7% (n=31) of 1845 newborns, 383 of whom were prematures. Tactile stimulation and aspiration were aduquate treatments in 1690 (91.6%) cases, while NPPV was found to be the most commonly applied method within the resuscitation procedures (45.1%). The frequency of infants hauing risk factors were 56% (n=1041) and 87% (n=43) in all newborns and resuscitated newborns, respectively. A significant relation between the application of resuscitation and the presence of prematurity, fetal abnormality or multiple risk factors were determined (p<0.05). Eleven (35.5%) of the resuscitated infants died. Conclusions: We conclude that tactile stimulation and aspiration were the most common procedures to stimulate respiration in the delivery room, while the frequency of reguirement for resuscitation among ali deliveries was 1.7%, it was found increased with the presence of accompanying risk factors.

Yenidoğanlarda Resüsitasyon Sıklığı ve Etki Eden Risk Faktörleri: İzmir'deki Bir Doğum Hastanesinden Prospektif Bir Çalışma

Amaç: Etkinliği kanıtlanmış düşük maliyetli pek çok girişimle azaltılması olası neonatal mortalite hızlarında son yıllarda hemen hiçbir değişiklik olmamıştır. Kaldı ki bazı ülkelerde yenidoğan ölüm hızında artış bildirilmektedir. Bu çalışmada doğum odasında resüsitasyon uygulama sıklığı ve resüsitasyon için eşlik eden risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Ekrem Hayri Üstündağ Kadın Hastalıkları ve Doğum Evinde yenidoğanlar, doğum odasında yapılan müdahale, resüsitasyon işlemi; eşlik eden risk faktörleri ve klinik izlem yönünden araştırıldı. Maske ile pozitif basınçlı ventilasyon (MPBV), endotrakeal tüp takılması ve damaryolu açılarak ilaçlı müdahale uygulamaları resüsitasyon işlemi olarak kabul edildi. Bulgular: Doğumhanede doğan 3837 ü prematüre toplam 1845 yenidoğanın %1.7 (n=31)'sine resüsitasyon işlemi uygulandı. Taktil uyarı ve aspirasyon olguların 1690 (%91.6)'ında yeterli tedaviyi oluştururken, resisüte olanlar içinde MPBV %45.1 (n=14) ile en sık uygulanan resüsitasyon işlemi oldu. Tüm yenidoğanların %56 (n=1041)'sında, resüsite edilen yenidoğanların %87 (n=43)'sinde eşlik eden risk faktörleri saptandı. Prematürite, fetal anomali ve multipl risk faktörü varlığı ile resüsitasyon uygulanması arasında anlamlı ilişki tespit edildi (p<0.05). Resüsite edilen infantlardan 11 (%35.5)'i kaybedildi. Sonuç: Taktil uyarı ve aspirasyonun doğum odasında solunumu uyaran en önemli uygulama olduğu, tüm doğumlarda resüsitasyon gereksiniminin düşük olduğu ancak risk faktörlerinin eşlik etmesi durumunda resisütasyon gereksiniminin önemli düzeyde arttığı görüldü.