The Surgical Approach To The Duodenal Ulcer Perforations in Turkey: A review of 9 series

To review the approach for duodenal ulcer perforations in our country, in the period of 60 years between 1930-90, 32 series published in Turkish Medical Literatüre about peptic ulcer perforations were studied and only nine series (1143 cases) including the criteria that influence mortality and recurrence were reviewed. The series without classification as duodenal and gastric ulcer perforation were excluded. Patients were studied in two periods according to the therapy of H2 receptor blockage begining to use before and after 1980. Although only 3 series (157 cases) were reported before 1980; it was observed that the studies of series has greatly increased after 1980, with 6 series (986 cases) being reported; In comparing, it was observed that primary suture technique was performed in 119 (75.8%) cases, definitive surgery in 38 (24.2%) before 1980; definitive surgery has been performed in 568 (57.9%) cases, primary suture in 418 (42.4%) cases, after 1980. Definitive surgery has increased more than two times after 1980. The rate of mortality was 11 (9.2%) for simple suture technique; 2 (5.1%) for definitive surgery before 1980; while 45 (10.8%) for primary suture technique; 15 (2.6%) for definitive surgery after 1980. Only 451 (38.6%) cases could have been followed up to three years. In these cases, it was found 79 (29.4%) recurrence, 58 (21.9%) reoperation in primary suture technique while 22 (11.8%) recurrence; 2 (1.0%) reoperation in definitive surgery. There was two times decrease in the mortality of definitive surgery while no decrease in the mortality of primary suture technique. As a result, 2 times decrease in the mortality of definitive surgery can be explained with the development of technique of postoperative care and anesthesia; while that the same decrease was not observed in the primary suture group can be explained with the widening of surgical indication in high-risk patient group in spite of the progress of anesthesia and surgery.

Türkiye'de Duodenal Ülser Preforasyonlarına Cerrahi Yaklaşım: 9 Seri İncelenmesi

Duodenal ülser perforasyonlanrında ülkemizdeki yaklaşımı incelemek amacıyla 1930-90 yılları arasındaki 60 yıl boyunca Türk Tıp literatüründe yayınlanan 32 peptik ülser perforayon serisi incelenmiştir. Ameliyat mortalitesi ve nüksü etkileyen faktörleri içeren yalnız 9 seri (1143 olgu) incelemeye alınmıştır. Gastik ve duodenal ülser ayrımının yapılmadığı seriler inceleme dışı bırakılmıştır. Hastalar H2 reseptör blokaj tedavisinin uygulanmaya başladığı 1980 yılından önce ve sonra olmak üzere 2 dönemde incelenmiştir. Buna göre 1980'den önce yalnızca 3 seri (157 olgu) bildirilmesi karşın 1980 sonrasında 6 seri (986 olgu) bildirilmiştir. Bu çalışma sonuçlarına göre primer sütür tekniği 1980'den önce 119 (%75.8) olguda, 1980 sonrasında 418 (42.4) olguda) bildirilmiştir. Definitif Cerrahi 1980 den önce 38 (%24.2) olguda; 1980'den sonra ise 568 (%57.6) olguda uygulanmış olup definitif cerrahide 2 kattan fazla artış gözlenmektedir. Primer sütür grubunda mortalitesi 1980 öncesi 11 (%9.2) olguda, 1980 sonrasında 45 (%10.8) olguda gözlenmektedir. Definitif cerrahi grubunda mortalite 1980 öncesi 2 (%5.4) olguda, 1980 sonrasında 15 (%2.6) olguda görülmüştür. 1143 hastadan yalnızca 451 (%38.6) olgunun ortalama 3 yıl izlenebildiği gözlenmiştir. Bu olgularda Primer sütür tekniğinde 79(%29.4) nüks; 58(%21.8) reoperasyon; definitif cerrahide 22 (%11.8)nüks; 2(%1.0) reoperasyon gözlenmektedir. Definitif cerrahide mortalite 2 kat azalırken aynı azalma primer sütür grubunda gözlenememiştir. 1980 sonrası yönelinen definitif cerrahi mortalitesinde 2 kat azalma oluşu gelişen anestezi ve yoğun bakım olanaklarıyla açıklanabilir. Aynı azalmanın primer sütür grubunda görülmeyişinin ise eskiye kıyasla daha yüksek oranda riskli olguların ameliyata alınmasından kaynaklandığı düşünülmektedir.