The Effect of Neonatal Jaundice on Long Term Neuromotor Development

Aim: Neonatal indirect hyperbilirubinemia is a disorder that may be associated with loiıg term neuromotor maldevelopment. The aim of the study is to evaluate the effect of severe indirect hyperbilirubinemia on neurodevelopmental outcome. Methods: The study included 55 children as a Study Group with a history of neonatal jaundice. Inclusion criteria were indirect hyperbilirubinemia, term birth and absence of risk factors for hyperbilirubinemia such as hemolysis, asphyxia and infection. The Control Group included 32 children with a history of term birth and normal neonatal period. Both groups were evaluated with a neurological examination and by Denver Developmental Screening Test (DDST), ata median age of 22 months and 3 months later. Results: DDST were found ARNORMAL in 7 (12. 7%) patients within the study group, whereas, it was NORMAL in all of the healthy controls (p=0.04). There was no statistical. Difference between the patients with normal and abnormal DDTS, when compared in terms of gestational age, birth weight, gender, admission age, time of hospitalization and number of patients gone through exchange transfusion. However, a statistical difference was found between the two groups in terms of the indirect bilirubin levels at the admission, 22.1 ± 3.7 mg,Hf and 29.2 ± 6.8 mgldl, respectively (p=O.OOO). Patients with serumindirect bilirubin levels <2: 22 mg/dl and <22 mg/dl alsa revealed a statistical difference in terms of abnormal DDTS (p=0.03). Conclusion: We conclude that despite efficient treatment modalities, severe neonatal indirect hyperbilirubinemia results in worsening of Jang term neurodevelopmental outcome and that serum indirect bilirubin levels 2: 22 mg/dl can be considered a risk factor for bilirubin neurotoxicity in otherwise healthy term newborns.

Yenidoğan Sarılığının Uzun Dönemde Nöromotor Gelişim Üzerine Etkisi

Amaç: Neonatal indirekt hiperbiluribinemi, uzun dönemde nöromotor gelişim üzerine olumsuz etkileri olan bir klinik tablodur. Bu çalışmada, ağır indirekt hiperbilirubineminin, nöromotor gelişimin uzun dönemdeki etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bilirubin düzeyleri kan değişimi sınır/arı ve üzerinde bulunan, hemoliz, asfiksi, enfeksiyon gibi sarılığa yol açacak ek risk faktörü taşımayan 55 ağır hiperbilirubinemili term bebek (Çalışma Grubu) ile aynı yaşlardaki (medyan 22 ay), fizyolojik ikter dışında hiçbir sağlık sorunu olmayan 32 çocuk (Kontrol Grubu) çalışma kapsamına alınmıştır. Olgular 18-27. aylarında ve takiben 3 ay sonra nörolojik bakı ve Denver Gelişimsel Tarama Testi (DGTT) ile değerlendirilmiştir. Bulgular: DGTT, Çalışma Grubundaki olguların 7'sinde (%12. 7) ANORMAL bulunmuş,bu durum Kontrol Grubu ile istatistiksel fark yaratmİştır (p= 0.04). NORMAL ve ANORMAL DGTT'li olgular arasında gebelik yaşı, doğum ağırlığı, cinsiyet, başvuru yaşı, yatış süresi ve kan değişimi uygulanan olgu sayısı yönlerinden fark bullunmazken, başvuru indirek bilirubin düzeyleri, sırası ile 22.1 ± 3. 7 mg/dl ve 29.2 ± 6.8 mg/dl olup, istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Serum indirek bilirubin düzeyi >22 mg/dl ile <22 mgldl olan olgular arasında Anormal DGTT yönünden istatistiksel fark tesbit edilmiştir (p=0.03). Sonuç: Yenidoğan dönemindeki ağır hiperbilirubineminin, etkin tedavi yöntemlerine karşın, uzun dönemde, nöromotor gelişimi olumsuz etkilediği ve indirek bilirubinin >22 mg/dl değerlerinin, sağlıklı term bebeklerde, nörotoksisite yönünden risk faktörü kabul edilebileceği kanısına varılmıştır.